сум (гл.) - со (предл.)

- Што да ти кажувам, - ми вели тој рамневејќи се. – Јас не сум со нив. Јас сум другар на чуварите.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Преполн сум со сечии фекалии, било чии, само не мои.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
- А јас? Зошто мене не ме сака внатре? И јас сакам да сум со нив.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А еве, сега, речиси по половина ден од онаа леснотија со која бев исполнета, преполна сум со страв, со лоши претчувства, иако божем сум насмеана!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ти должам големо извинување, Ташо, бидејќи на твоето заминување гледав само како на обично поминување од еден ден во друг, или како на една од честите преселби на птиците што не се случуваат поради промените на сезоните туку само поради невремето што напати ќе нѐ затекне сосема неподготвени, а тебе токму тоа те снајде.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пајак сум со крст на грбот, и сум создал цела една мала вселена; краевите по кои ги составував и лепев деловите навистина прилегаа на мрежа, на зраци сончеви што се распостилаат наоколу од средето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ме праша во каква врска сум со ученичката Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас подготвен сум со калем и книга да влезам во одајата, но не да го толкувам, туку да го препишам словото ино и непознато.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сега сум со тебе и во тебе. Утеши ме, Ана!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Јас сум со нив. Ми даваат ракија и ме прашуваат: Јел се буни народ?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тешка сум со Родена, ко кош сум, не можам скутината да си ја препашам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А јас можам да подарам опинци. Не сум со празно ќесе. - Опинци имам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Но кој ти кажа, кој? - Жените, рекол попот и се присетил: - Ќе ми исткаат кошула и ќе ми исплетат чорапи од овча волна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не сум шупелка. Не сум саксафон и не сум труба. Глас сум со достоинство, со разум.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Спријателен сум со него... Спријателен сум уште од времето кога со една жена лежевме на островот Крит под неговата икона...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
„Нека ја следи Божјата помош на твоите сестри лазаристки од редот на св. Пол де Венсан. И јас сум со тебе!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сега сум со намера да те ослободам од секаков вид вина.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Еднаш рече: „Кога би ви се јавил, би посакал да сум со вас. Не би бил среќен.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Слушам како умира времето... Покрај лисјето што паѓа и мразот што се фаќа за рацете до каде сум стигнал Тоа умира сѐ што се раѓа па вечно сум со него помал макар за еден чекор
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Ко скарана да сум со него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како да не сум со сите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што дека знам каде е, кога не можам да сум со неа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Скарана сум со тоа, што се вели, уште на првото ќе ме фатат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Поминале години многу, и јас сум со иње в коса, но сите вас сѐ така свежо во срцето свое ве носам.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Мислам цело време ѕиркате низ пенџере да видите што правам, да не сум со него.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
БОРИС: Ќе ги пуштам уште малку да мислат дека сум со нив.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Што сторив проклета да сум со човекот? И живо се сеќава, чиниш сега се случува, како ги залепува своите врели усни на неговата нажубрена рака преку кои жубри за миг му го почувствува ранетото срце!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во безистенот веќе има продажба на петлици, па и јас сум со намера да почнам трговија со нив.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога не сум со нив и кога ќе се вратам од Маврово, треперам да не ми кажат колку фантастично си поминале, па жива да се изедам од мака.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Има и други работи што ме јадат, а една од поважните е дилемата: треба ли да имам „дечко” или не, рано е или ќе задоцнам ако наскоро не почнам со тоа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)