сум (гл.) - умре (гл.)

- Остави ме, - ми вели тој и од очите не му потечуваат солзи само затоа што сите сокови од него се исцедени. – Еве има повеќе од сто години како сум умрен и никако не можам да расебетам дали во животот згрешив или не.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се плашам дека сум умрел. Знаете нешто за тоа?
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ако сум умрел, како сум сега тука?
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
И ми прескокна уште еднаш кога се прашав кој би бил тој што би ме побарал за да открие дека сум умрел?
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ракијата ме фаќаше полека ама сигурно, оти сонцето биеше ужасно; некој понуди и тревка, и јас, ненавикнат на неа, во еден миг видов светлина; помислив дека таа светлина не е од овој свет, дека тоа ми се јавува Бог; беше тоа светлина виолетова, еднаква во сите свои делови, совршена, постојана, оти не беше една во едно време и инаква во друго време, ниту за едни убава, а за други грда; беше тоа светлина преподобна; помислив дека можеби веќе сум во некој друг живот, дека сум умрел и дека ми е доделено некое ново тело; верував во реинкарнација, и таа помисла ме возбудуваше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Чекај, си велам, да се вратам до мојата смртна постела на која сум умрен и да погледнам дали на мршата ми се забележува дека сум свршил.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Превод од српски: Лидија Николова
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога го отворив „Гласот на јавноста“ што на масата го остави Аристин, прочитав во весникот дека истиот тој ден, во раните утрински часови, сум умрел. *
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)