Имам впечаток дека сум создаден да паметам.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тоа е времето. Времето кое сака да ми уништи сѐ што сум создал, што имам. Апсолутно сѐ. Безмилосно.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Пајак сум со крст на грбот, и сум создал цела една мала вселена; краевите по кои ги составував и лепев деловите навистина прилегаа на мрежа, на зраци сончеви што се распостилаат наоколу од средето.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И сега еве го времето како наидува да ми укаже на ограниченоста на мојата перспектива со оглед на која сум создал.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)