сум (гл.) - остане (гл.)

Погледни ми го коленово и ќе видиш дека ни јас не сум останал заборавен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе речете оти сум останал фалбаџија, фалив дека двајцата можам да ве кутнам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Да не има благо на нејзиниот газ што сте се залепиле така? а тој се брани со раката од тие развртени рачиња, предупредувајќи ја Жено мори пуста да не бидеш, не ми го тепај сонот! и дозволувајќи ѝ и понатаму да ја тресе правта од него, седнува, си ги истрива очите и гледа дека навистина е на страната од Родна, дури нозете бакнати, залепени, па ги потргнува своите, ги поодалечува колку да блесне белината од Роднините листови и за да ѝ го одваби погледот на разбеснетата Милка проговорува како да се чуди и самиот Од каде да знам мори жено желки да те јадат, може ти си се преметнала на оваа страна, колку што го држам времето од синоќа, те пикав во пазувава, при завртување може си се свалкала на другата страна па јас сум останал на оваа! и за да се потсмири работата, се закикоти на цел глас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Онисифоре, се сеќаваш ли што ти говорев за судбината?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како среде најлута зима да ми изгорела куќата и еве сум останал на улица, без жив човек на повидок, со недвосмислени изгледи во најскоро време да смрзнам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Оф, леле, Господи, прости ми за дека сум останал жив... така ми било пишано - од Тебе, Господи... сите простате ми...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)