сум (гл.) - мине (гл.)

Сум минала низ дворот наш. Мириса босилек и џунџуле.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Мојот ден е формула на невозможното што за иднината ќе е можен аксиоматичен чин: мртов јазик сум во стисната муцка од чамово стебло, едно од оние крај кое, бездруго не зебележувајќи го, сум минал на планина од чиј густак пред карабинка сум очекувал вепар, самјак, каков што сум, спред некои, сѐ повеќе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Зарем низ малу чуда сум минал!„ рече и молкна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Па најпосле не сум ни јас од последните. Сум минал и јас в затвор еден ден, ќотек јадов, ме запишаа во црната книга.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)