сум (гл.) - говори (гл.)

Тој, секога како јас сум говорел, не симнувал од лицето една потсмешлива насмевка, но сега просто ја обесил главата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сум говорел и како „јас“, но и како Луција. „Како шизофреничар, не дај боже“, велеше Земанек, додека ме триеше под дрвото со студена вода. „Како оној лудак во Психо на Хичкок“, велеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)