ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И тоа е таа, паштерката, која тогаш, во 1859, кога е датиран исечокот на весникот, се обидел да ја соблазни, а не прислужничка, како што стои таму.

Кога Антони Барџис водел курс за пишување, еден од студентите му го поставил прашањето: „Зошто вие стоите таму и предавате пишување, а не јас?“

Откако замина тој, тие стоеја таму како мртви, без да мисли некој на нив.

На лединката немаше повеќе никој, но тој така занесено гледаше низ гранките, како да стоеја таму бескрајни карвани, што ги носеа сите богатства на светот.

Одненадеж поплатен од чувство на срам и лутина се превртува на грб и гледа во небото, а тоа ведро и проѕирно, небаре од срча направено, рамнодушно си стои таму, високо.

Потоа, откако и таа се напила вода, си го исплискала лицето и седнала на тревата покрај малечкото.

Со птиците, паи, и со дивечот во Потковицата во многу нешта и на лошо се изменија работите.

Остануваа само кофите и копаничината, а тие и тука савезден си стоеја таму - за да можат, ако им притекне, да се напијат вода старците, децата и намерниците.

Старецот стоеше таму и држејќи во рацете нешто покриено со конопна крпа не се решаваше да зачекори нанапред, накај завојувачите.

Таа, пак, Трајана, првин му дала на малечкото да се напие вода од копаничето, кое и денеска си стои таму, на изворите, потоа му ги замила обравчињата и го седнала на тревата.

Стари костени, кои сè уште стојат таму во паркот.

АНЃЕЛЕ: Тој, куферот голем што го оставивме долу, нека стои таму!

Таа продолжи да стои таму како да сакаше да каже уште нешто.

Таа беше разочарана што Даниел не ѝ одговори и затоа продолжи да стои таму како да очекуваше и тој да ѝ потврди.

Потоа ѝ ја пушти раката, но остана да стои таму со очите залепени за неа, сè додека таа не се изгуби зад новата куќа, зад двата слободни плаца подолу.

Таа стоела таму во речиси непосредна близина на неа, вкочането гледајќи во нејзината отворена челуст и во подадениот јазик, верувајќи дека тоа е мазнен метал или глинена змија.

Светликавата птица ѝ го одзеде здивот поради блискоста, и таа истиот миг како маѓепсана стоеше таму, гледајќи ја птицата, што беше мала колку молец, како лета кон цвеќињата со клун што е танок колку игла.

Стоеше таму и се плашеше да дише, небаре таа и птицата беа во некаков занес и нејзиното дишење можеше да го прекине тој занес.

Времето минуваше, а некое студенило се населуваше помеѓу Рајнер и мене.

Долго стоев таму, загледана во водата.

Се наведнав и едната рака ја потопив во водата, другата ја држев на стомакот.

Јас минав низ капијата, и додека се оддалечував по улицата, неколкупати се свртев. Клара стоеше таму, зад решетките. …

„Јано, Јано, Јано“, и во овој миг кога таа го нурна своето лице во неговите гради за да ја убие својата гласност, знаеше дека илјада безбојни кепеци што ги родиле грешните ноќи се збираат околу нив и ја пеат химната за една Марија со друго име и само со малку поинаков вкус на жедните усни, малку пред тоа кога му рече „Немој, некој стои таму, гледај“, и кога и рече за бронзениот паметник на поетот, со бела нишка месечина на носот: „Тој не гледал ни кога бил жив од ѕвезден песок што му ги нарасил очите“, малку пред тоа кога долго не можеше да ѝ ја откопча со одвитканите прсти црната блуза...

Се виде себеси како стои таму, во нејасната светлина на ламбата, сред мирисот на бубалките и на евтиниот парфем, и со чувство на пораз и на отпор, што дури и во тој момент беше помешано со мислата на белото тело на Кетрин, смрзнато засекогаш од хипнотичната моќ на Партијата.

Си се преврза Дочка со тулбенот, ја омолкна метлата, ги измете сите мутли до каде што можеше да стаса, фрли шутки, паници, опурчаци и други непотребни работи што стоеја таму со години.

15. Колку и да се склукаш со историја Не можеш да избегаш од сегашноста Беше рекол некој умен И јас му верувам Оти на своја кожа знам Дека колку и да се клукам со еукалиптус Не можам да избегам од соништата А сегашноста се полни со стари соништа Ѓоа надградени и надополнети И по секоја преродба се прогласува нова преродба Во долината на среќно преродените Никнуваат нови цркви и џамии Со ниет да бидат уште постари од најстарите На сека ритка никнуваат и големи крстови Колку крстови толку неразгатнати крстосници Никнуваат богами и нови затвори За затвореници колај работа ќе се најдат и фазла При толку бујна стварност Поетите цапаат во Петреви Вирови Колку поети толку друштва на мртви поети Сега секоја суша вели дека животот е некаде другаде Што впрочем се гледа и од брановите нови доселеници Макар што во последно време другаде не им е Австралија ами Италија Каде што се преселуваат цели села од долината на Радика И таму си формираат нови населби со роднокрајните имиња Сега засега не се чуло ни разбрало Како стојат таму со цркви џамии и настава по веронаука Но мене ме загрижува тоа што ако тој пат го фатат иселениците Нема да има кој да се доселува во Австралија А без новите доселенички приказни од Цапари Животот тука би бил ептен здодевен Како што е здодевно тука летно време Кога децата на доселениците одат во стар крај Да научат троа од мајчиниот јазик А како бонус им доаѓа што ќе научат Како се поставуваат светски рекорди во брзо донесување закони А тоа воопшто не е како олимписка трка во брзо одење Зашто таму каде што има брзо ломотење нема брзо одење

„Никогаш веќе не ќе бидам болен во животот“, изјави момчето, спокојно, стоејќи таму, гледајќи низ широкиот прозорец.

Се чу метален глас. „Застани. Стој таму каде што си! Не мрдај!“ Застана и се вкочани.

И затоа треба да си стои таму!

Им се израдував, потоа, на Татковите книги, бидејќи ми го потврдија иницијалниот читателски инстинкт...

Детерминирана во некоја поширока смисла, сага се толкува и како една од таканаречените едноставни книжевни форми (Jolles, 2000), во кои се фиксираат, се пренесуваат одделни настани несомнено важни! зачувани во усните преданија.

Многу ме мачеше тој месец додека моите работи стоеја таму.