стои (гл.) - надвор (прил.)

Ќе може Глигор да се зафати со работа. Овој смрден кауш стоеше надвор од луѓето и светот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А нив, тие грдите луѓе, ги гледам како стојат надвор и пушат, пијат, се кикотат, умираат од радост.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
А беше убаво младо момче, па ми беше жал да стои надвор по ладното и го викав да се стопли кај мене во дуќан.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Дикли и лопати, уште неза’рѓани, стоеја надвор, на отворено. Борини.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мајка му го искара: - Што стоиш надвор?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Недоразбирање со самиот себе и со она што постои и стои надвор од мене?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)