стои (гл.) - бел (прид.)

Надвор, како некој провиден, кристален бедем, сѐ уште стоеше белата ноќ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пред неа стоеше белиот ангел со сини очи, со широка насмевка и подадени раце.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пред неговиот поглед, откриени од сите страни кон него, стоеја белите рабови на сртовите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)