стигне (гл.) - пред (предл.)

Бидејќи сите овие подготовки беа направени кај свадбарите навреме, затоа ги видовме на сретсело да одат по невестите и, ене ги, веќе стигнаа пред портата на Рожденката.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пајтонот стигна пред една жолта зграда на два ката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но, стигнат пред самите колја на Попставревци, само што погледна, остана саштисан...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Си велев: Прениско е ова место за да се стигне навреме да се стигне пред гламната да прегори пред виделото да нѐ напушти за да ѝ се врати земеното на земјата: вода, оган, крв.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
И како направи да стигне пред мене?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стигнавме пред Елбасан.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога од станицата стигнаа пред зградава, додека сите се качуваа на првата плоча преку неколкуте басамаци, таа си рече Да признам што има ваму долу? чкртна со кибритчето, го наала кончето на свеќата, нив постојано ги пикаше во пазувата, и лелејавото пламенче дури долу по ходничето и таму лево во двете прегратки ги заваби сите. И гуските, се разбира.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се обидуваше да ја вовлече во разговор, да ѝ го успори чекорот, но Пелагија го цапаше снегот со истото темпо и без зборови во устата сѐ додека не стигнаа пред вратничето на мајка Перса, од каде Чана сама продолжи накај Острово, кај Дончето и Митра.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мурџо и Пелагија во исто време ги насетија и заедно стигнаа пред вратничето за да ги пропуштат внатре.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се разбира, стигнавме пред време. Дедо ми Баџак не поднесува доцнење.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога стигнавме пред куќи, соседот навали уво до моето уво и тивко ми шепна: - Ами сега шом се зак’лнаме дека нема да зборваме по наши, ка ќе се разбериме со жените?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога го крена погледот од земја веќе беа стигнале пред нејзината зграда.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Така чекорејќи во семожни мисли, стигна пред куќи. Крај порти го чекаше Јагулица.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)