Неговиот обичен разговор со пониските беше строг и се состоеше речиси од три реченици: „Како сте смееле?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Овошјето од еден обичен плакат
го поместува тлото под душникот
го лизга ровко и несопирливо
и ве пренесува во детството
- небаре тоа е на едниот, а
вие на другиот крај
небаре сте биле еден без друг
вие, кои не сте смееле -
повторно ја доживувате возбудата
на окото и моливот
кога сте цртале гроздови, круши и јаболка
и сте го наслушнале разговорот
меѓу мечтата и раката во којашто
се влевал еросот на иднината.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Не, не сте смееле да го испраќате предлогот до надлежните републички органи, а мене само да ми го поднесете на парафирање.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
- Според прописите тоа не сте смееле да го сторите!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)