смета (гл.) - мене (зам.)

Не сум изгубил ниедна војна, не сум изгаснал ниеден оган, не сум простил ниеден грев, сеедно што за семе на моите гревови ме сметаат мене.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Никој не ги гледа нив, никој не ми смета мене. Празен гулабарник - мртов јас“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Јас, Атила, снизок и со голема глава, со ситни очи, со ретка брада и со сплескан нос, не знам ни да читам ни да пишувам, но војните, ограбувањето и огнот - многу ги сакам.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)