Сме застанале така во браздата, ко посадени, сме се потпреле на рачките од мотиките, и гледаме во небото.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сме застанале пред него ко чуми: разбушавени и растрбушени, не ни се познава и лицето, сликата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Беше сме застанале вака пред излогот и си ги гледаме главите во него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но можам да си претставам мали јазли на отпор, расфрлани овде-онде... мали групи луѓе поврзани меѓу себе, како постепено растат и дури како оставаат неколку документи зад себе, за да може идната генерација да продолжи таму каде што сме застанале ние.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)