скрие (гл.) - во (предл.)

Сакавме да земеме многу храна, па со козите да се скриеме во блиската планина со пештери, да живееме едно време од млекото на козите па, кога ќе се смират работите, да се вратиме во градот, кога ќе се врати и слободата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Гледај каков си: сиот прав и крвови - си реков.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не, првин треба да се измијам и да се преоблечам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Така и сторив: се измив, се преоблеков, а валканите панталони и маицата ги скрив во купатилото, мама да не се исплаши, кога ќе дојде дома.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
13. Кај фати Толе од Доброполе? Се знае. Co Мачникот и другарите си појде во Полчишта кај руса Миша, ги остави половината пари од неговиот дел, и, откако се наприкажува слатко насамо со неа и и ја потврди решеноста дека ќе бегаат заедно, се пресели кај дедот Паленѕа и се скри во неговата јама додека помине потерата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Та малку ли му се петнаесет оки злато кога тој немаше ни петак во ќесето?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа ја однесе торбата на десетина метра од него и ја скри во душната папрат та продолжи да коси, сега повеќе носен со надеж дека и друг тагарџик ќе најде: Но тоа беше само надеж.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таму каде што се беше претворил веќе во вода, брзаше долу низ долчињата да ги натопи зелените ливади и да се скрие во утробата на мајката земја за да се врати на есен или зима преку матните облаци и да се обнови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Минатиот ноември ја доби Сименсовата награда за медиуми, 20.000 марки, коишто најверојатно ќе ги скрие во својата куќичка во Lawrense (Kansas). 8 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Потоа скокна, си ја грабна кошулата, небрежно фрлена на песочето крај езерото, и се скри во непроодниот густеж на лагот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но пред да успее да се подигне, таа стрчна, падна на колена и ја скри во него главата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Инаку, преку денот, кога ќе наидеа на некое побистро вирче, ќе ги проплакнеа спотнатите лица и ќе ги подржеа набабнатите жили на рацете во студената вода; но се плашеа да се напијат од неа, освен да си ги проплакнат сувите усти; не толку заради забраната што ја беше издал штабот како превентива од можни зарази, колку од пусти страв од проста дрскавица што можеше да ги врати со несвршена задача за да се скријат во шаторот посрани и посрамотени.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Денко отиде да пие вода или, пак, се скри во папратот каде што одеше да клечи, доктор Коста мереше нешто понастрана, а Бојан, мислејќи на Елена, на градот и на триесетте училишта во него, ритмички удираше со копачот, дури и несвесен зошто удира и што бара.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Рута што те изнајде во сонот и те одведе во одаите со вино и те покри со знаме љубовно и те скри меѓу две воздишки на детето во сонот, те скри во гревот што го суши срцето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Алија наредил да му дојде во шаторот, според една верзија се викала Анѓа, но Ѓурчин ја скрил во своето трло.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Да го поминат мостот, да се префрлат на другата страна од езерото, да ја фатат планината, да се скријат во грмушките, во честарот... а авионите долетуваа од кај планината Бела Вода, правеа полукруг и во низок лет пукаа, фрлаа бомби, гранати, оган над рамницата, чад, викотници, лелекања...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Сигурно е - пишува Готје - дека ќе треба време јавноста да се соземе од тревогата од 6 мај, бидејќи, покрај атентатите со бомби и динамит на Комитетот (веројатно мисли на солунските настани - б.м.), неочекувано се утврди пробивното присуство на молњата на еден див фанатизам, што досега беше скриен во сенка“145.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И, навистина, тие “исчезнале“,односно се скриле во една конспиративна куќа во Солун, а на нивните родители им било јавено дека ако сакаат да им бидат вратени децата живи и здрави треба да дадат: таткото на Коста - 400 турски лири, а на Тодор - 200.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Божјата птица се скри во соништата на луѓето.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Или, со победоносна насмевка, да го скрие во пазувите...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Мало, но голем дар дарува... Ме победи помислата... колку убавини природата скрила во нејзините пазуви...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Кога дошла Неда кај ругузината, клопчето не си го нашла.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На часот на Силјан му текнало та слегол во двор и го зел ѓерданчето и го качил на куќа, та го скрил во сламата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Станала Неда да си земи нешто од дома и Силјан слегол од куќа, та му зел клопчето што везела сосемати игла и го качил на куќа, та го скрил во сламата за ич да не се сеќаат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
По малку време излегла Босилка од куќа и си седна на ругузината.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И јас ќе побегнам, ќе му се скријам во класината, зад амбарот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И да ја скриеш во себе, таа ќе биде присутна..
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
- Миг - колку лицето да си го скрие во растреперени дланки...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Кога го слегоа и минаа низ дворот, кучето (што остана живо од ”кучеубијците” благодарение на Богуле што го скри в шума) пак излета од куќичката, но овој пат не залаа на Илко како порано, туку немо гледаше во ковчегот и луѓето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
На брзина ја извади китката од пазувата, ја завитла во новото тулбенче и ја скри во еден ќош на ковчежето — да не ја види ни сонце, ни ветер, — и излезе, небаре сега се враќа од работа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бидејќи му беа големи, не ги обу, ами и скри во ковчегот каде што му беше велигденската кошула.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но таа го виде само едното дете прободено, додека другите две свекрва и успеала да ги скрие во кочината, та не ги нашле, и тие останаа живи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А за да падне мостот во широкиот вир кога ќе сакаат, тие врзаа по една ортома на двата краја на мостот и двајца се решија да се скријат во густиот врбјак, та кога ќе се накачат напаѓачите, да ги тргнат ортомите, да се урне мостот со сите луѓе што ќе бидат на него и да се издават во вирот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Едно утро, тој ги повикал и му рекол на поголемиот син да се скрие в долап, а помалиот го испратил да им каже на снаите да дојдат да го видат.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Се обидуваше својата возбуда да ја скрие во својата тишина, тој голем штит на нејзината самота.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој тогаш се обиде да се скрие во мудроста на својата старост.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Од кавалчето испадна малото писменце. Тој го зеде писмото и го скри во џебот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Станала Неда да си земе нешто дома и Силјан слегол од куќа, та ѝ го зел клопчето што везела сосемати игла и го качил на куќа, та го скрил во сламата за ич да не се сеќава.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
На часот на Силјана му текнало та слегол во двор и го зел ѓерданчето и го качил на куќа та го скрил во сламата.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Другиот ден, утрото, Буба ја стави кошничката преку рамо и, наместо да замине во шумата по храна, се скри во крошната на едно блиско дрво.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Меѓутоа, кога виде дека децата му се скрија во орманот не свртувајќи се, одеднаш стана и тргна по нив со очите полни со солзи од лутина.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ја виде еднаш со Ирина како купува цигари од бутката и како бега од неа за да не ги види и се скрија во паркот за да пушат.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Редуктивно извлекување од себе сѐ што е скриено во ходниците на потсвеста, подвижни слики кои се премногу ранливи и приватни, проживеани, срамежливи приказни, соголување на душата од тврдиот кожурец на времето, ослободување од напнатоста и драмите кои сами ги создаваме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Цигара веќе не ми даваат да се скријам во чадот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му се истркала по лицето и му се скри во џебурките, во брчките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И небото се скрило во чад и гарежина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го зеде Филип Хаџиевски и го скри во една грамада камења, покриена со грмушки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Џ се скри во фрижидерот, а полицајците ја скршија вратата и влегоа во станот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тој успеа да се скрие во густите трски.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Скршнувајќи од друмот, колата набргу навлезе и се скри во честа коштанова шума.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Не знам зошто така го скрив, за никој да не може да го види и да го прочита.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја извадив онаа негова фотографија што му беше останата од неколкуте што ги имаше направено за пасош, а не му се допаѓаа, оти не бил убаво излезен на нив, па ги имаше скриено во фиоката, никој да не му ги види, ја извадив од фиока и ја ставив пред себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што убав брат имам, го гледав и си мислев.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го ставив писмото во пликото и го скрив во мојата најдесна фиока каде што си ги чувам најважните нешта.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)