си (гл.) - ти (чест.)

„Кој си ти, ѓаур? Дурун орда!“ - му се врекна намќоресто, божем Ибн Тајко задоцнил за нешто.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не сум сигурен што точно ми помага да верувам дека не грешам кога си ти во прашање: физичката големина, препознатливото чекорење на кое многумина веројатно му припишуваат стамени војнички карактеристики, облеката, или што се чини уште поверојатно, нашето долгогодишно дружење?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)