седи (гл.) - неподвижен (прид.)

Иако седев неподвижен, скоро без здив, песокот пак чкрташе под моите стапалки со број четириесет и пер, два броја помалку од вратот за кој тие ќе исплетеа јамка дури и од своите аорти.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А неговиот сосед Н.С. и понатаму седеше неподвижен, зачуден и одамна отсутен од сè она што се случуваше околу него.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Иако седев неподвижен, скоро без здив, посокот пак чкрташе под моите стапалки со број четириесет и пет, два броја помалку од вратот за кој тие ќе исплетеа јамка дури и од своите аорти.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Штом слушна дека започнуваме разговор за Софи, рече: “Нема поголема несреќа од тоа да се надживее сопственото дете.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога го видов првпат по смртта на Софи, брат ми седеше неподвижен, со погледот закован некаде во средината од масата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој седеше неподвижен, како да има бомба пред него.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)