самонарече (гл.) - полн (прид.)

Се разбира, тврдењето дека поимот на писмото го пречекорува и го опфаќа поимот на говорот, претпоставува извесна дефиниција на говорот и на писмото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во случајов, а тој е само еден од примерите, кон онаа смрт на цивилизацијата на книгата, за која толку се зборува и која најнапред се пројавува преку грчевитото намножување на библиотеки.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)