рече (гл.) - сѐ (прил.)

„Дали реков сѐ за Елена? Или сонот ќе го догради привидот кога ќе седне сенката во чунот?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Нели и самиот рече сѐ да им кажеме?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А- А сега да каснеме малку па да си прилегнеме. Ако не ти се спие, ќе си прикажуваме. Уште не сум ти рекол сѐ за Волчарот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сега можеш да им речеш сѐ, помисли Змејко. Сѐ, што ти дели душа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Стегни ги забите Леме и сонувај, рече сѐ така смеејќи се, не можејќи да не се смее и, како секогаш, почна муцката да си ја трие со рацете, да се премислува, да се одделува со мислите, да патува...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)