рече (гл.) - сосема (прил.)

Но госпоѓата рече сосема спокојно: „Знаете Лудвик, Луција спие. Јавете се некој друг ден. Дослушање“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Да зборуваме утре за тоа – реков – умни сме ние двајцата а притоа и сложни, решението нема да ни избега!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„И не прави трошки“, рече сосема тихо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа, додека разговаравме за летото што ближи кон крајот, неочекувано, збунувачки неочекувано за мене, Иван изјави дека низ некој чуден превез сомнението постојано се труди да му прикаже нешто како привид.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Зошто да ви создавам вам проблеми, кога мене ме чекаат моите? – рече сосема неочекувано.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно тој не ме слушна бидејќи ништо не возрази.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Повеќе му попушташе на животот одошто на луѓето - реков сосема тихо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Навистина требаше ти да го сториш тоа, помалку заради себеси а повеќе заради мене“, реков сосема тихо, и нешто непријатно како крила во мрачна ноќ прелета низ честакот на моите мисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Извини, веројатно претерувам, но ти ме учеше да не се затскривам зад насмевки или зад солзи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Потоа погледна кон Огнена и си ги истресе прстите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гледаш и сам Леме, рече сосема тивко, гледаш како мачно се живее, никому не му е добро, синко.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)