рече (гл.) - гласен (прил.)

Во Маказар ќе потече вода, реков гласно пред себе си, ќе се урне надолу, ќе забучи со сета сила и, белким, еднаш за секогаш, ќе го облагороди овој маказаречки недоверлив и дрзок свет.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имено, уште тогаш, уште во пролетта во 1857-та, некои овчари го нашле убиен, и иако никој не знаеше да каже зошто и како, никој и не рече гласно, но сите помислија дека го убил Максим и дека зашто убил пиле, сеедно дали погано или добро, важно пиле, кое ниту му јаде ниту му пие, го стигнала казна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
„Една кутија “родео“, му реков гласно на продавачот за да не морам да одговарам на прашањето на Котета и да не морам да се задржувам со нив во продавницата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не знаеше кога почнал да разговара самиот со себеси и не знаеше дали навистина рекол гласно дека ќе појде во мансатирот Свети Никита, дека таму, во тишина и под трепетливи зелени покриви, ќе размислува за својот дотогашен живот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Значи Вие сте парискиот коцкар и научник? рече гласно Мустафа С.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)