Белите капки вода како бисерни зрна удираат по потсушените дреи, се распрскуваат и завчас се впиваат во нив.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сенка на нов облак дим прелета преку дворот - тоа воз помина...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сѐ се распрскува и смрди, не се стои понаблиску.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)