раскажува (гл.) - дека (сврз.)

Од тоа време датира и легендата која раскажува дека меѓу планините на југ од Марица живеела многу убава девојка Родопа, која често слегнувала на брегот на реката за да се огледува во неа и да се воодушевува на својата убавина.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Добро знаел Хадријан дека има еден црн ветер кој доага од една густа дамнина и кој никогаш не може да го стигне - животот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тој ветер раскажува дека светоста на народот е јазикот и дека камењето сега раскажува за него. ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
во фурните повтор бол да се пече било што било, а што ќе биде не те прашаат што си видел не си видел и од отров како се прави слатко параден марш на стрвни црви и волци свечен танц на испотени надежи божем смртта никогаш не им е наменета на невините не запираат крадците на чисти души и небото немоќно пред нив грчи рамена колкав толкав животот за добивка се броел туристичките водичи отпосле ќе раскажуваат дека зад бодликавата жица славејот севезден колва од радоста на победата.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
- Се раскажува дека ајтудинот со седум чекори им избегал на Турците и исчезнал во гората.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тие, Алиловите потомци, раскажуваа дека додека едни од нивните одамнешни соплеменици работеле како аргати по чифлизите, други ковале српови, дупчеле решета, потковале коњи, трети, жените и децата, вражале и краделе по селата, тој, ли, некогаш убав и силен ковач, тогаш веќе остарен и ослепен, останувал во чергата, а со него, за да го чува, Шава, прекрасна и немирна девојка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Милер раскажува дека еднаш му дал касета со Јужниот Пацифик на некој дечко во кого бил потајно вљубен, касета што го репродуцирала површинското крцкање од лонгплејката што ја имал уште од детството – крцкање што особено се слушало на „Некоја чудесна вечер“, нумерата што очигледно најчесто ја вртел и на која особено сакал да му го обрне вниманието на предметот на својата љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ја прочитала твојата пиеса „Фалцот на змијата“ и веќе на широко раскажува дека е многу добра и за истото му кажала на директорот Стефан Јанков и тој сега сака да разговара со тебе.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
А оној тогаш се прочу. Раскажуваа дека напредувал.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А, овде, кога некој ќе погледне, со намера да одбере една од вас трите, за да му ја заличи куќата, не морам да му раскажувам дека вие умеете и во бавча да работите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Раскажуваа дека Неделко Шијак му се пожалил со влажни очи - синовите ќе го остават без каменен крст кога ќе сконча, и зетот му ветил со клетва дека самиот ќе изделка крст поголем и од игуменските во дворот на манастирот Свети Никита, на крстот ископано име со букви - овде лежи божиот човек Неделко Шијак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го почитуваше, се сметаше за негов должник од времето на својата свадба.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Секакви прикаски му ги пијат дробовите на човека“; повтори: „Тој раскажува дека го мразам. Се плаши од мене.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој поинаку ли раскажува за дедо ти Парамон и за књазот Карпош?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Замислете, деновиве читав една статија во која се раскажува дека во ателјето на Драган Соколовски, во Козле, подолго време, навечер со џип доаѓал човек за позирање, и таму останувал долго во ноќта.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се раскажува дека сосема неодамна пристигнала молба од еден капетан – началник на околиска полиција, не се сеќавам од кој град, во којашто тој јасно изложувал дека исчезнувале државни одлуки, а дека неговото свето име се спомнувало апсолутно без никаков повод.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Оние што имале прилика да ги гледаат на дело, како со часови дењеноќе се бакрачат со бојата, раскажуваат дека во тие часови лудите се однесувале сосема нормално, човечки.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
По селото се раскажува дека тој испратил жалба во Комитетот или негде , Против тебе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
По селото се раскажува дека тој испратил жалба во Комитетот или негде.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се раскажува дека имало околу 15 000 и дека на чело на секои сто од овие бедници бил оставан по еден со едно око за да ги води.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Игуменот продолжуваше да им раскажува дека сѐ некоја несреќа го следела манастирот: токму кога ќе завладеела благосостојба во него - ќе зафател пожар и сѐ ќе збришел.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
XVI Ручокот на Комисијата беше приреден на островцето обградено од бистрата изворска вода под жалните врби што своите гранки како зелени чипки ги спуштаа до земја; водата околу нив се прелеваше во зелени и светли тонови, по неа лебедите оставаа меки трагови доаѓајќи сосем блиску до огништето каде што се печеше прасето; калуѓерите се сменуваа вртејќи го раженот и плакнејќи ги лицата со студената вода; миризбата од вцрвенетото прасе што капеше на жарта, се ширеше наоколу дразнејќи им го желудникот на полковниците, игуменот, отец Иларион и отец Серафим кои седеа крај масата и пиеја; отец Серафим пак им наточи од најубавото вино, и додека чекаа да се испече прасето, им раскажуваше дека во турско време имало многу лозја во манастирот, а и во селата, зашто луѓето, за да се ослободат од големите даноци што власта им ги наметнувала за житните насади, тие нивјето ги засадувале само со лозја, зашто Турците не земале данок за лозјата, не собирале грозје, зашто не пиеле вино.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Раскажуваше дека неколкупати ја поминал таа далечина на својата кобила.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не сакам да зборувам во детали за тоа како ми беше кога седнав на шолјата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мајка ми ми имаше раскажувано дека на времето семејството на тетка Олга се скарало со семејството на покојниот мој вујко, по што неговата жена почнале да ја викаат „Марија смрдливата“.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се разликува од претходните, обилува со оптимизам: - Нашите родители ни раскажуваат дека Берово некогаш било град на зеленило - имало дрвореди од липи и див костен, зелени површини и убави цветни градини.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Јас не знам ни како дошол грчкиот поп ни зошто нашите го избркале, ама се раскажува дека прво Јоше Ластагарков се степал со Митрета Гагов на сретсело.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тој е пример за тоа дека и без завршен факултет може одлично да се живее, иако баба ми Санда често со жалење раскажува дека „Ванче нејзин“ бил одличен ученик и дека уште малку испити му останале до факултетската диплома, ама, се фатил со лошо друштво и сѐ баталил.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Се раскажува дека тука, во куќата, во старо време, се криела страшна разбојничка дружина, - ми објасни дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)