расипе (гл.) - и (сврз.)

Не сакаме да го расипеме и го закриваме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кажа ли – сѐ ќе расипеш и на деда ти лошо ќе му направиш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)