Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

А ние, децата, знаевме зошто одеше мајка ми во татковата соба, очекувавме решение, а дотогаш одевме кај нашите блиски соседи да им се радуваме на нивните кози.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Кога големите војни и стратегиите на нивните творци не ги беа скарале судбински, не им ја наложиле братоубиствената војна, како во други делови на Балканот, не ги победиле, немаше причини и во ова време на козите да не бидат уште поблиску помеѓу себе, да се почитуваат, да си сочувствуваат заедно при умирачките, да се радуваат на новите животи, да се мешаат меѓу себе, да ги слават заедно свршувачките и сите верски празници, да веруваат сите во времето на козите, во најубавото време на земјата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Инженерот и самиот се насмевна кога ме виде мене насмевнат со насмевка на дете што се радува на нешто убаво, а чудно.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Охридскиот сакеларија Стефан таму им се радува на светулките кои ги галат сновиденијата на мајчин јазик пред да се слеат во изгрејсонцата.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

И оние кои набрзина вадат суви топчиња од носовите им се радуваат на прегорените сијалици.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Притоките на опулот му довстасуваат и до Езерото над кое старото небо добива нов сјај.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Сакав преку букетот да бидам поблиску до неа и да му се радувам на тоа прелестно суштество.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Само во куќата на Попставревци како да не му се радуваа на овој убав пролетен ден...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Во својата душа дедо Димо искрено ја држеше страната на Дуковци, цврсто се радуваше на нивната тврдоглавост, па кога утрово ги виде како жнеат, она негово „Да ви се позлати српот“ беше најубава желба што еден селанец може да му ја упати на друг.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

На одење ќе застанеше на улица, ќе се свртеше, Му затреперуваше срцето гледајќи ја неа како им се радува На омајничето, на ѕвездените, на огнот на лилиите...

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Навистина, тој му се радуваше на топлиот ветер и на пролетта, но сега беше тажен зашто знаеше дека ќе се вратат ластовиците.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Чекори бос по дождовна роса, се радува на лисје со пуштена коса.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Има, рече во дворов на општинава еден пеливан од Кичевијата кој од пред три дена низ сета каза прилепска бара јунак сприти себе, а нашиот прилепски јунак, кој ќе го надвие кичеецот, еве го, покажа на Лазора.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Уште додека беше на прагот направи поклон, првин спрема Мустафа ефенди, потоа и спрема прилепските првенци, а кога се исправи, божем силно израдуван што се измирува со нив, лисецот ги прекрсти потковичаните, како да му се верни и вековни парохијани, и изјави дека знае зошто е повикан, дека му се радува на измирувањето, но и дека има нешто да придодаде во врска со измирувањето.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И така, растеа брезите, му се радуваа на сонцето, на птиците, на ветерот. Растат, шумолат, си раскажуваат.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Го ценев и затоа што призна дека сме посилни од него, им се радував на прикаските што ни ги расправаше за непознатиот скопски Рокамболо, одмаздникот Киро Атевиќ, за кој не знаев постои ли навистина или е измислен.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Само земјата му се радуваше на Сане Сандин, зошто еден век ја газеше и ја лазеше, од која ни на сон не се одвојуваше.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Дигни глава и сруши го чаупади. зашто боли кога невино дете страда на 13 години кога, неговите другарчиња се радуваат на убавините на природата сплет на убавини и чувства Уште една ноќ, само уште една ноќ, од овој месец, а после одбројува денови до нареден месечен циклус...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

И додека се радувам на прилив од сопственото богатство на романтични мисли, дисторзија на времето, го одлагаше крадешкото престигнување на ѕвездата Деница...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Денес, додека чекореше напред, сам по белината, и додека ѝ се радуваше на таа своја самота, тој можеше добро да сфати што е тоа во него.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А после тоа, вечерта, кога поразмисли за тоа, тој дури и се радуваше на едно вакво доаѓање.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Беше тоа една чудесна игра и сѐ повеќе се доближуваше со неа она парче живот ѝ се радуваше на убавата ноќ, враќајќи ѝ ги на нејзината белина сите изгубени одблесоци, носејќи на местото на очајот една лесноумна весела разиграност, чиниш со некоја желба да помине со својот разигран заборав над крвавите траги.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Имаше впечаток како сѐ околу него да набабрело и прокапало, дури сега можеше да ги види и да им се радува на покапаните капавици од својата стреа, што се цедеа во густи шурки и ја длабеа белината.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Здрвените од недвижност нозе се радуваа на зракот, разлеан врз грубата калдрма.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Им се радувам како што им се радував на бонбончињата што знаев дека ќе ги добијам од „волшебниот“ џеб на престилката од баба ми кога ни доаѓаше во посета.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Оти тие најмногу му се радуваат на празникот, најмногу го разубавуваат. И го паметат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Вистински ја сакаа и Лилица. Се радуваа на нејзиниот голем газ.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Никогаш не можеше да се радува на начинот на кој ние сакавме да ја предизвикаме нејзината среќа.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Климент Камилски, откако се врати од Голи Оток, му се радуваше на животот, солзите му идеа самите од себе, емоциите притискаа во него, макар што староста ги потиснуваше од животот...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тој веруваше во принципите на Ангсоц, го обожуваше Големиот Брат, им се радуваше на победите, ги мразеше еретиците, не само искрено, туку и со еден вид неспокоен фанатизам, една исклучителна информираност, на која обичните членови на Партијата не ѝ беа ни близу.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Е, најпосле Јован дрпна уште една лага во постите и ги бојадиса сите, дека на Велигден — по Велигден ќе имаат возможност да се радуваат на полни постели со витолишки убавици.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Кога му дојде мисла оти покрај жена може да го обрадува и со некое детенце, за малку што не рипна од постелата да го зграби дедот Петка и да летне, да ја земе Доста и да се најде дома каде ќе го гледа тоа дете, ќе го хране и подига, ќе биде и тој татко како сите среќни луѓе, ќе се радува на тој негов створ и ќе умре на неговите раце.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Анџиите – Турци не се радуваа на вакви гости – муштерии, бидејќи тие не правеа богзнае каков алашвериш.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Мајка се радуваше на средбата со својот постар брат Илјами, со својот полубрат Бубуш, ја запознаа неговата сопруга Афрдита, од славното семејство Упи (Ypi), ученичка во францускиот лицеј во Корча и дипломка во Италија.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Марко почна да страхува дека не само Едо туку и самиот тој запливува по некоја мирна вода, во живот без акција така што просто им се радуваше на можностите кога барем еднаш месечно одеше на пат во Америка или низ Канада од Монтреал до Калгари.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Нешто подоцна тој ја замоли Петра да му донесе уште една мастика со „некоја маслинка“ за мезе и им се радуваше на неколкуте чаши вино што ќе ги испие со реш печена кременадла каква што ќе ја порача.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Вџашена од неговата тајна што бавно ми се постила в очи му се радувам на летото што мирува над просторот.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Секогаш му се радувам на она што опстојува и покрај нашите страхувања.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И свикнат веќе да се радува на сѐ што е ново и што го немал дома, Зоки Поки си мисли: „Каде ќе го најдам ова? Ах, какво лето!“

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

„Веројатно слушна за нашиот Бел Корпус во Белград!“

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Мене ме доведе кај тебе важно дело, дарагој Семјон“, вели тој и веќе се гледа дека однапред му се радува на учинокот на својот вовед.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Две румени христови девици се радуваат на воскресението од молитвениците.

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

- Добар ден, сестри, браќа! топол поздрав цветот праќа Со сонцето збори цветот, му се радува на светот.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Однапред се радуваше на смешките, на соспите лушпи од јајца, на слатките ѓаконии за почестување, а најмногу на лицето на Тодора кое наеднаш ќе блесне од лутина ли, од радост ли - та Велигден беше, божји празник, авата се менуваше, не пак луѓето.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Им се радуваа на златните предмети со кои беше исполнета нивната куќа.