работи (гл.) - во (предл.)

Од целата оваа ситуација, која е прилично тешка за психофизичко издржување – земајќи ги во предвид многуте неисплатени плати, долгиот процес на трансформација на претпријатието во приватна сопственост, а во некои размери и лошата, а на моменти и непријателска работна атмосфера  – В.И. ја гледа, условно речено, добивката од добивањето на овој судски спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред тоа, од 1999 (кога, всушност, е и основано ова претпријатие) до 2002, со повре- мени прекини, работеше во истата фирма, но со договор на дело за кој четиригодишен период нема регулиран работен стаж.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По окончувањето на целиот случај, работничката остана и продолжи да работи во фабриката на истото претходно работно место.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Налогот има дејство на забрана и пренос за наплата (чл. 137, ЗИ). 226 Лозановски против Топлификација Битола Спор поради неисплатена разлика од плата и надоместоци од плата1 Honor honestum decorat, inhonestum notat Честа ги краси чесните, а нечесните ги жигосува! (Publilius Syrus – 225) Работникот Благоја Лозановски од Битола (сега 60-годишен), работеше во „Топлификација Битола“ ДОО – Скопје, со договор за вработување на неопределено време од 2002 до 2008 година, односно тој имаше безмалку пет и пол години стаж во фирмата пред да настане спорот со неговиот работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Величковски порано работеше во погонот за про- изводство на малон влакно (вештачко влакно, што по неговото производство се користи во текстилната индустрија), а подоцна е префрлен во заштитната работилница „Охис Филком“ ДООЕЛ кадешто имаше класична превработеност – имено, од околу 250 вработени, имаше ефективна работа само за едвај околу стоти- на.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Што се однесува, пак, до материјалните и просторните услови во коишто се одвива процесот на производство, Ф.И. има сериозни забелешки.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На новото работно место над Митревски постојано е вршен притисок и е малтретиран од страна на закупувачот, кој контину- ирано му нагласува дека „ако не сакаш да работиш на начин како што ти е наредено, слободно можеш да си дадеш отказ“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Наметнато од повисоки структури од претпријатието „Центро“, главната идеја беше, што побрзо, да се „елиминираат“ вработените од фирмата, по доброволен пат – во- ведувајќи ја франшизата, кадешто новооснованите фирми ќе ги преземаат дотогашните вработени во „Центро“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работничката Ф.И. (сега 37-годишна) – која, по нејзино барање, сакаше да остане анонимна, работеше и сѐ уште работи во фабрика за производство на неелектрични апарати за домаќинство, со договор на неопределено време од 1995 година, односно 11 години пред да настане спорот со нејзиниот конкретен работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа првостепена пресуда беше доброволно извршена од страна на директорот на туженото акционерско друштво (Љ.Дракуловски) – при што немаше потреба да се иницира нова постапка за присилна наплата кај извршител.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во одлуката, меѓудругото, е предвидена и обврската закупецот да преземе 15 работници кои претходно работеле во кафеаната (меѓу кои е и Митревски), без распишување на јавен оглас.5
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, како по обичај, по којзнае кој пат, нивниот збор нема никаква тежина и таа пак не го добива она што законски ѝ следува.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Првата половина од парите ѝ е исплатена уште наредниот ден, а втората половина – после десетина дена од потпишувањето на Спогодбата. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Извршување врз парично побарување кое, по сметка кај банка, му припаѓа на физичко или 225 правно лице – се спроведува така што, со налог за извршување, и се наложува на банката паричниот износ за кој е издаден ваков налог да го исплати на сметката на извршителот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа прилично голема фабри- ка, со преку 250 вработени, а Ангелеска работеше во Секторот за лабораториска анализа, како хемичар во процесот на испитување на млечното производство.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, додека сè уште работеше во „Спектар“, таа беше сведок на тоа како фирмата, по налог на директорите, им врши градежно-занаетчиски услуги токму на инспекторите кои беа задолжени за нејзина контрола и надзор – без да им наплати за тоа, за да ако настане некој проблем за кој надлежен би бил Инспекторатот на трудот, тој проблем се реши во корист на фирмата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, за време на зимските месеци, греењето во салата кадешто се одвива производството понекогаш се исклучува, и работниците работат во студена просторија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работничката Мирјана Ангелеска од Скопје (сега 60-годишна) беше вработена со договор за работа на неопределено време во АД „Млекарница“ – Скопје, фабрика од прехранбената индустрија со доминантен државен пакет акции.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
208 Ф. И. против Фабрика за производство на апарати за домаќинство Спор за обесштетување поради повреда на работно место 1 Ad vim maiorem vel ad causus fortuitus non tenetur quis, nisi sua culpa intervenerit За случаите на ‘виша сила’ никој не треба да одговара, освен кога зад неа се крие нечија вина! (Ulpianus)
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа синдикална организација работеше во склоп на Синдикатот на индустрија, енергетика и рударство на Македонија (СИЕР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На тој начин НУЦК би се ослободил од вработените после укинувањето на угостителската дејност, изигрувајќи ја обврската да ги задржи и/ или прераспредели на други работни позиции.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Инаку, вредно за спомнување е тоа дека уште пред тој да го покрене спорот, веќе не работеше во фирмата – бидејќи раководството на „Охис“, претходно му понуди околу 2.000 ЕУР отпремнина за тој да биде прогласен како технолошки вишок и „доброволно“ да го напушти работното место, но сепак не спомнаа ништо во врска со намирувањето на платите кои му ги должеа од порано.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Токму ова му се случи на Јаневски. Имено, тој работеше во новото претпријатие извесно време – до октомври 1994, но, од ден на ден сѐ повеќе и повеќе, лукративните капацитети на фирмата опаѓаа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работникот Маринко Величковски од Скопје (сега 52-годи- шен) беше вработен со договор за работа на неопределено време во државната фабрика од хемиско-индустрискиот сектор – АД „Охис“ – Скопје.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Платата што Митревски ја примаше додека работеше во хотелот е фиксно утврдена на 8.000 МКД, а дополнителната ноќна работа и прекувремените работни часови воопшто не му се плаќаат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И да бидеме докрај иронични, кај нив отсуствува креативен сенс за една природноправна, контекстуална и телеолошка интерпретација на пишаното трудово право, а со тоа како потсвесно да се сложуваат со познатата Катонова приказна дека дури и „... смртта на работникот, не го чини работодавачот ништо“ [ако со закон поинаку не е определено]!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Меѓутоа, како што одминува времето работите почнуваат да се влошуваат...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, задкулисните игри не изостануваат никаде, па ни во овој случај – што е и сосем очекувано и не треба многу да нѐ изненади.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тажен е податокот дека, ретко кој од денешните наши судии посветува внимание на „потчинетоста која ѕирка зад фасадата на наводната договорна еднаквост“ (Пол Дејвис) – оти купувачот и продавачот вообичаено, барем во економска смисла, се еднакви, ама работникот и работодавачот не се.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овие самонаречени ‘чувари’ на словото, а не на духот на законот, работејќи во една системски корумпирана атмосфера, така дрско и безобразно, застанаа зад парчето интриганство – кое се состои во тврдењето дека меѓу работодавачот и работникот постои божемна ‘слобода на договарање’.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За во иднина, В И. – која сега работи во друга приватна фирма и која, поради оправданиот сомнеж во партиската блискост на синдикалните лидери, не е член на ниту еден синдикат – вели дека ако се најде во ситуација повторно да ѝ се прекршени работничките права, доколку нема друг начин на справување со бесправното, таа повторно би се впуштила во спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Непосредната спогодба меѓу Владата на РМ (застапувана од тогашниот премиер д-р В.Бучковски) и закупецот е склучена во април 2006-та.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Бидејќи Костадиновска извесно време работи на позиција на која има одличен увид во приходите на фирмата, таа истакнува дека, во почетокот, фирмата имаше големи приходи и потенцира дека „многу пари влегуваа во претпријатието“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Бидејќи во договорот за закуп не е предвидено извршување на угостителски активности во просторот каде што се наоѓаше Клуб- кафеаната, Митревски и уште деветмина работници кои работеа во таа кафеана, во мај 2006, по наредба на новиот работодавач се префрлени на извршување на работни задачи во битолскиот хотел „Епинал“, и тоа не како угостителски работници, туку како културни работници (работна позиција според новите договори за работа).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Најпосле, таа им соопштува на директорите дека дефинитивно ќе поднесе тужба, на што тие реагираат прилично нервозно – бидејќи не очекуваат нивни вработени да се одлучат на овој „радикален“ чекор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Редовно ја плаќаше членарината и беше активно вклучен во неговите активности.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во судскиот процес пред Основниот суд – Скопје II, кој Х.Џ. како тужител го иницираше во јуни 2009, тој беше застапуван од полномошник- адвокат – инаку негов личен пријател, кој и му даде дополнителен поттик за покренување на тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во последните пет-шест години, додека таа сè уште работи во ДУТ „Спектар“, работното време воопшто не се почитува, па често се случува да се работи и по 12 часа, а работниците се принудувани да работат и за викенди и празници.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога би се работело во приватност, работата можеби исто би била напорна, но не би се стремела кон вкрстување, преплетување на линиите на идентитет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дики: Грета, со што всушност се занимаваш? (Пали цигара) Маргина 37 133 Грета: Бев продавачка во драгстор, а после работев во видеотека. (Во уста става мастика) Дики: Премногу си убава.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Работата е дизајнирана за публиката.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Седнува наспроти Дики.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јас, од своја страна, чекав да дојде, но таа сè уште не доаѓаше, зафатена со студијата што ја работеше во Центарот за политиколошки студии, каде што се занимаваше со истражувања сврзани со проблемот на власта.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тие моменти подоцна се избиструваат.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во тој период јас работев во Министертсвото за здравство.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Никој не беше поштеден.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Всушност, тие едните на другите си беа публика. желката работеше во телефонска централа на некој евтин хотел, и обично делуваше од okno.mk | Margina #15-16 [1995] 113 страна.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Едната половина на собата обично беше амфетамински параноична и yвереше во другата половина која беше на ЛСД.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Земја, во која напорно работиш во фабрика за трактори и размислуваш за дизајн на луксузни сервиси за доручек - од пластика.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Земја во која можеш да купиш „Ролекс” часовник за 50 или 5000 долари.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Девојките од челзи беше филм што сите ги натера да седнат и да забележат што работиме во нашите филмови (додуша, многу пати тоа значеше да седнат, станат и отидат).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа е веќе три години во Македонија, работи во Светската банка и тука е со маж ѝ, еден дискретен човек, Французин по потекло од Мартиник.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Паѓајќи, лифтот ѕуни. 7 Мартин работеше во канцеларијата до доцна навечер, расчистувајќи го она што требаше да го направи пред утрешниот ден, рутински нешта, па сепак дел од постојаната нужда што господареше со неговиот секојдневен живот.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тапетарот Стојче, кој е висококвалификуван работник, работел во еден голем скопски колектив.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Двајцата се ѕидари, мајстори и како такви работеле во Луксембург.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Неговата жена работи во една фабрика за сувомеснати производи.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Од разговорот разбрав дека тројцата биле од едно село и дека сите работеле во една фабрика за гуми во Ахен. Се враќаа дома.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, кога се живее и се работи во него, малку е поинаква состојбата, веројатно затоа што човек се втопува во секојдневното сивило на овој град и станува една незабележителна честичка на неговото цело и затоа што со сите парижани го вдишува загадениот воздух, кој се испарува од трите милиони коли.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Моите сопатници ме прашаа каде работам во Германија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Гога работеше во поштата и инаку беше вонреден студент по право, еден од оние млади луѓе што, запазувајќи си го својот јазик и однесување сепак можат да воспостават необично брзо и лесно контакт со луѓето од старото поколение, и тоа по еден шеговит начин, од кој не можеш да се лутиш.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ние сме малку психолози, што сме работеле во полицијата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Друго сме ние, што сме работеле во полицијата - опаки сме ние!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Татко му работеше во туланата и некако ги прехрануваше.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Е, е, е! Се разбра таа, џанум! Сакаат да му го наметнат на Толета пак јаремот од нивната организација, ама на! — изговори Толе подругливо и го удри кундакот од манлихерката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Отидоа и денеска двајца другари — проговори со натажен глас Ризо Палилулев, еден од минерите што работеа во соседниот тунел на загинатите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гуле му рече дека бил во Битола, го нашле луѓе од окружниот комитет, кои слушнале што прави он по Мариово и во писмото го советуваат да не го диви народот, ами да гледа да се смири и да работи како што работеше во востанието, да ги прибира и бодри луѓето оти пак ќе ни требаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Првите учители, кои работеле во таа насока биле Јордан Хаџи Константинов-Џинот и браќата Димитар и Константин Миладинови.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Овие дејци, како и народните училишта во Македонија, биле во постојана борба со грчката буржоазија и свештенство.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Пасторот Џеф му ја фрли топката право на тој на трета база, кој исто се викаше Џеф и работеше во отпадот за автомобили.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Платата ми изнесуеше колку мојата мајка што работеше во текот на целата година.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
На крај нивните деца се враќаа во Скотје и стануваа шефови и директори, а студентите беа оставени на улица како инфантилни кадри да работат во пиљарници и бутици.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Во 1963-та година Мишел Енон, францускиот астроном што работеше во Принстон (голема погодност: американски компјутер!), заедно со мошне способниот студент Карл Хејлс, направи значаен пробој откако некои од тополошките идеи на Поенкаре ги примени за пресметување на движењето на ѕвездите во галаксиите, каде што орбитите на ѕвездите јасно покажувале премин од правилно во хаотично движење. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 86 Овие формули на Енон од тогаш се користат како парадигма за хаотичното движење во Њутновската механика.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
УЛИЦА - Улис (т.е. Стефан Дедалус; в. Џојс - Ulissis) не е уличар туку момче што ули (напаѓајќи ги „светите“ нешта!) чар! И тоа е неодоливо заводливо. Тој оди по улица гледајќи секакви лица; ту со поглед ќе улови некаква улка (луда “; или: жена), ту некој улог (инвалид), длабоко улогорен во својата улога. За тоа всушност се работи во тој ултимативен („ултра- модернистички“) роман, клучен во 20 век.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Тој батка работеше во циркус и тоа беше настан како кога човекот првпат проговори од стомакот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во фазонот: „Кажи дали ме љубиш, Марју?“ „Не можам, баш сега серам“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„How to Pass, Kick, Fall and Run“, A Year from Monday, str.133-140. 186 Margina #11-12 [1994] | okno.mk О ваа статија првпат е објавена во каталогот дела на Џаспер Џонс кој го издаде Еврејскиот музеј во почетокот на 1964 г.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност, тој тоа го прави и понатаму.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На неа почнав да работам во септември 1963.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Години со ред Веле работеше во Аргировата тајфа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Откако го знаеше Баге, тој - постар од него за некоја година - работеше во радиото, дали во студиото или на предавателот, како техничар: и во српско, и во бугарско, и сега во македонско време.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Ти си снимал филм? - Не баш дека сум снимал, ама сум работел во екипата што снимаше филм. - За Маврово? - За Маврово.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но, во еден период, додека работеше во судот, пред самото откривање насиџилите, кога и материјалната и работната позиција многу му се нишаа, во времето кога ја одби и последната можна понуда да стапи во Партијата, кога одново започна да се пребарува во неговото минато, тој мислеше дека само еден Орден, дури и од најнискиот ред, ќе може да му ја измени позицијата, да им отвори добри перспективи во школувањето на постарите деца кои ги ориентираше кон средните стручни училишта, што поскоро да се здобијат со свое парче леб.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во времето кога Татко се внесе во толкувањето и во средувањето на сиџилите во Институтот, иако с уште работеше во Судот, еден ден му стигна решението, лично потпишано од Водачот, со кое беше именуван за архивист во Државниот архив на Републиката.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Слушајте, само слушајте што сме испратиле во Федерацијата: Имајќи ја предвид неговата досегашна истражувачка дејност врз оригинални документи кои се однесуваат на нашиот народ, како и нивното преведување и обработување, сметаме дека нашиот кандидат за орден е единствениот човек кој работел во Македонија на полето на истражувачката дејност и на обработката на ориенталните документи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Па тоа тој не го направи ни кога еден од постарите браќа откри еден преведен ракопис на Татко, од времето кога уште работеше во Институтот за национална историја, кој подоцна беше објавен под друго име...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Го допираше внимателно секој документ од сиџилите со своите долги прсти, како со пинцета, работејќи во најнеобичната балканска алхемиска лабораторија на идеи, во потрага по исчезнатото време.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко остана да работи во библиотеката, да се подготвува за патувањето, сѐ додека миризбата на питата со печено пиле, не допре до него.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ќе поминам да работам во Институтот или во Архивот...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Немаше илузии дека би можело да го задржат да работи во Судот. Најмалку како судија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Цела Европа ќе работи во конзерва, но прашањето останува: не требаше ли да претпочитаме извесна доза на мрзливост, поврзана со доброволното служење, некаков безволен и апатичен етос, наспроти нашата пресилена утопија на оперативноста?
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Историја: откриен од Алберт Хофман, хемичар кој работел во Женева.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Најголемите чекори што беа направени на полето на Translation Studies во дваесеттиот век, беа потикнати од подготвителната работа на одредени групи кои работеа во Русија во 1920-та година, а веднаш потоа и од Прашкиот лингвистички кружок и неговите ученици.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Фер би било да споменеме дека многу повеќе се работи во првата и третата категорија е многу повеќе распространета, отколку во останатите две, и покрај тоа што не постои доволно систематичен пристап во изучувањето на историјата на преведувањето и повеќето од истражувањата на преведувањето и лингвистиката се изолирани од главниот тек на студиите за преведување.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Имено, самиот услов во законот според кој се обештетуваат само оние кои работеле во претпријатија со доминантно државна сопственост (чл. 2 ст. 1 ал. 1), а се исклучуваат оние кои работеле 111 Закон за материјално обезбедување на невработените лица поради приватизацијата на претпријатијата со доминантна сопственост на државата во периодот од 2000 до 2004 година; Сл. весник на РМ, 87/2008. 112 Закон за изменување и дополнување на Законот за материјално обезбедување на невработените лица поради приватизацијата на претпријатијата со доминантна сопственост на државата во периодот од 2000 до 2004 година; Службен весник на РМ, 33/2014. 112 во претпријатија во приватна сопственост (тука спаѓаат и оние кои практично цел свој работен век работеле во јавни претпријатија, а за време на процесот на транзиција/приватизација истите тие претпријатија преку ноќ станале приватни) е противуставен и се коси со чл. 9 ст. 2 од УРМ според кој „Граѓаните пред Уставот и законите се еднакви“ и со чл. 55 ст. 2 од УРМ кој вели дека „Републиката обезбедува еднаква правна положба на сите субјекти на пазарот.“
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Постојат индиции дека во еден период за време војната работел во Медитеранскиот воен штаб, но тоа режимот секогаш го негирал.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По завршувањето на американското училиште „Хари Фулц” во Тирана работеше во познатата учителска школа во Елбасан.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Некој млади што ги вратиле, вака дечкофанчиња како Анѓелета, си останале да си работат во Франција.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Човекот што доаѓаше не ќе работеше в болница ако не беше доктор - реков додека се облекував. –Неговите намери беа најдобри.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Тој човек беше единствениот војник од планинава кој без да води војна си го донесе дома се она со што бил задолжен во 23от пешачки полк.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Секогаш има и такви што заминуваат да работат во туѓи земји, па и тогаш кога тоа е срамно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А и Даскалов тврди дека е еден помеѓу првите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ќе го слушнеш повикот, ќе запреш со работата таму каде што си стигнал и ќе отрчаш кон пумпата за да се ослободиш од калта што си ја назбрал на рацете и по нозете".
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно отишол да работи во Германија. Или во Бугарија.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А неколкумина од луѓето што работеа во дуќаните во гратчето дури и пораснат ме прашуваа дали знам што се случило со големиот бел коњ на кој мажот на мајка ми избегал од војната?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Така барем беше додека јас работев во ќеремидницата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од 1943 до 1944 година Христов работел во Пентагон, Оддел за известувања, како предавач и аналитичар за балканското партизанско движење.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Навечер, по вечера, додека Кети работеше во кујната, Милан се зафаќаше со работа во работилницата или во кокошарникот, а Френк одеше на куглање или посетуваше настани со борење, а таа и Даниел седеа во градината како двајца вљубени во парк.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Со што се занимаваше тој и дали воопшто со нешто се занимаваше - тоа е обвиткано со превезот на темнината.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На пример, врз база на цртежите кои исто така беа вклучени на изложбата во Палацо Граси и насловени како “Etant Donnes: Maria, la chute d’ eau et le gaz d’�clairage”; земајќи ги предвид: “Марија, падот на водата и гасот за осветлување”(1947), заклучуваме дека Марија Мартинс можеме да ја сметаме за инспирација за споменатото табло на кое Дишан работел во тајност последните дваесет години од својот живот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Иако овие дела веројатно биле наменети за затворен круг соодветни приматели, Дишан бил доволно интелигентен да знае дека еден ден тие ќе се изменат, но не додека не ги изгубат сите можни консеквенци врз животите на оние на кои им се наменети - како во случајот со вализе- то на Марија Мартинс.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Најверојатно не се занимаваше со ништо, бидејќи внатре во ѕидините на Донскиот манастир можеше да се види и наутро, и преку денот, и навечер, единствено ако непрекинато работел во ноќната смена...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но, дури и да работел во ноќната смена, неговата основна работа беше... па така директно наеднаш не можеш ни да се сетиш како да ја наречеш таа професија; со еден збор, беше тоа толку жесток процес што тешко се формулира, и кој е полесно да се раскаже.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Поранешните свои школски другари слабо ги сретнував: Димка само понекогаш, Антета скоро никогаш; тој работеше во некое кино од утро до мрак.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Меѓутоа, поради сиромаштија, морале да прекинат и да бараат работа; Ина почнала да работи во некоја кафеана; таму била и танчерка и келнерка; таму го запознала и момчето во кое се вљубила, а кое ѝ ветило подобра работа во еден поголем град.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ливајн работеше во тишина како и другите, додека сонцето го печеше по вратот, испарувањата на мочуриштето и од труповите му ги полнеа белите дробови, пуштајќи сѐ да се случува, сега потполно без воља ниту способност да размислува за тоа; но сфаќајќи некако дека на ситуацијата не & беше потребна размисла или 18 Margina #1 [1994] | okno.mk рационализација.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Двајцата беа правници и работеа во судот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Бертран работеше во приватна фармацевтска компаникја и беше меѓу првите луѓе во компанијата Многу често патуваше што мене особено ми се допадно, зошто навистина не се чувствував добро во негово присаство, па гледав колку што можам повеќе да не бидам во негова близина.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Најмногу работевме во градежништвото.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тој работеше во Белимбегово и живееше во едно сопче 3 на 2,5 метри, имаше железен кревет, две ќебиња, малечко шпоренце, маса од не рендани штици и едно столче.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пред Орце да тргне за Македонија, тие решиле да го викнат и да го придобијат за своето дело Димитар Мечев, кој во тоа време работел во рудникот Перник.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Поради тоа, било побарано од гемиџиите во Солун да испратат еден човек во Цариград како би работеле во две смени, по двајца.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Католичката милосрдна сестра, Французинката Писи, која во Солун работела во француската болница и поради тоа контактирала со наши луѓе и ја познавала доста добро неиздржливата положба во која се наоѓало македонското население, во својот „Дневник“ се прашува: „До кога ќе оди така? Нема ли да се преполни чашата на горчината?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Евангелидис му бил близок (шура?) на проф. А.Наумов, со кого Гарванов работел во Егзархиската гимназија и заедно го формирале споменатото контрареволуционерно братство.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Велиме господари, зашто за сето време додека работеле во визбата тие при себе веќе имале определена количина динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Знаела дека таа, нејзината другарка, завршила економско училиште и работела во банката.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Еден човек, кој носел во кофа вода од чешмата до еден гроб, веројатно, за да го измие, или да ги полее цвеќињата, него го прашала: - Простете, случајно да не сте чуле, да не е закопана тука во близина жена што загина во земјотресот, а работеше во банката, - и го кажала нејзиното име и презиме.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Доцна, работиме во две смени. Подобро ми беше порано во училиштето, можеби, пак ќе се вратам, разговарав со директорот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тогаш од каде може да го познава тато, кој работеше во фабриката за изработка на цигари.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Но јас не работам со било чии стапала - јас работам во канцеларија. Како и ти. Со клима-уред и блиндирани прозорци.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Зарем не ми веруваш? Немаш доверба во мене? Зарем не... зар не ме сакаш?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се опорави но наскоро умре од шлог.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Помнењето му беше уништено, не се сеќаваше на мене.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не сум допрел ниедно стапало од својата шеснаесета година.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
“Но Бреда, реков допирајќи ја за да ја смирам и патем милувајќи ги нејзините меки, со пластика пресвлечени гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Почнав да работам во болница кадешто повторно го сретнав својот прв маж кого го беа оперирале од тумор на мозокот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бев човек со умерени навики и со добро здравје, ги менував долните алишта и чорапите секојдневно - некогаш и два пати дневно - и работев во канцеларија со чисти, јасни, недвосмислени бројки, управувајќи со еден ланец од продавници за чевли на мојот татко (и тој самиот умре чист, од срцев удар, во седумдесет и петата година).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„А заболувањата меѓу прстите“, рече таа. „Псоријаза. Екцем. Инфекција на кожата.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не очекуваа дека ќе преживее.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кажа дека се родила во Прага, татко ѝ бил трговец, мајка ѝ работела во заводот за заштита на работниците.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се вљубила во свој врсник веднаш по завршувањето на гимназијата, се венчале неколку години подоцна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Србија шумеше, а Бугарија работеше. Да бидеме појасни. До Српско-бугарската војна во 1885 г. Бугарите тихо работеа во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бездруго, македонските маси со поголема радост ќе го прифатат гледиштето на македонските националисти што проповедаат Организацијата да се претвори од револуционерна во еволуциона. Како таква ќе може легално да работи во Турската Империја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но поголемиот број Македонци остануваа во Србија и бараа пат како ќе се може да се работи во полза на Македонија без да се влегува во отворен конфликт со Србите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кога Бугарија со шум сакаше да го реши македонското прашање, водена за носот од македонската емиграција, Србија тихо, со голем успех работеше во Македонија наполно согласно со српската поговорка: „Тиха вода брег рони”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како може комитетот да докаже оти тој работи во таква смисла?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Режисерот наведува дека прадедо му бил од Штип. Прабаба му работела во конакот во истиот град.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Убаво би било кога некои од нашите режисери искрено би признале зошто се зафатиле со инсценација на тој и тој текст, па нека биде тоа и поради потеклото на прадедо му или оти прабаба му работела во конак или пак, за инат на некоја друга индивидуа од браншата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Му служеше на Христа, работеше во Негово име, та го затвораа, го тепаа и постојано му се закануваа со смрт.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Момчињата кои некогаш работеа во ЦД-теката, сега затворена заради пиратерија, тука му направија засолниште од картон.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Така ја започнав мојата кариера.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Јас работев во канцеларијата крајно несмасно и до денес не можам да сфатам, зашто мене таму ме трпеа шест години, мрзлив, јас ја гледав работата со одвратност и по секој повод спорев не само со благајниците, но и со директорот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Коа ќе се замислел Силјан штркот понекоаш вака, тики ќе се забораел кај што стоел.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ви се молам, душата да не ми 'а земите, дури не се сторам пак чоек и тогај ќе познаит татко ми и мајка ми, како ќе работам во куќава и како ќе 'и слушам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Работеа во Грција, градеа некаков санаториум крај маслинките на едни стари гробишта, подалеку од градот, ѕидаа повеќе зданија, а оној работеше на сонцето од сите тие денови, ги дигаше како од шега сите оние огромни блокови делкан камен, а неговата црвена коса како да расцутуваше на сонцето на тоа лето, беше постојано среќен и широко насмеан, со сите нив околу себе, со сите ѕидари и со сите деца, секогаш готов да стори нешто за секого од нив со оние огромни пегави и црвено издамчени рачишта да им помогне, а при тоа и да им се насмее со она свое големо лице, на кое постојано зрееше едно огромно задоволство со себеси и со сите други доста поситни од него луѓе, што се грижеа за него и што го слушаа со задоволство како труби неговиот глас меѓу ѕидовите, среќни со неговата момчешки несмасна шега.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше тоа далеку во детството и оној работеше во тајфата од татка му, и го викаа Ристан, и можеше да подигне колку за петмина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дење спиеја, ноќе работеа; месечината им беше и сојузник и предавник: кога ќе светнеше, работеа во позакриени места.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Немав многу обврски околу болните кога се вработив преку младинска организација преку лето да работам во лудницата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Немав време да одам дома. Од 6 до 9 часот ставав цени и декларации на фустанчињата и, кога ќе се размрдаа женичките што работат во ТТК банка и во сите други фирми и фирмички, веќе од рано, уште пред паузата нивна, имав промет како што не правам сега за цела недела.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А ние, другарите од нејзиното довчерашно работно опкружување, уредно поканети, наполнивме една цела маса, заедно со едно американско семејство, кое, замислете, веќе со години живее и работи во нашата земја, со 4 деца, од кои 3 беа присутни, па и ората наши ги знаат, па нема-нема, оп на оро.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И така, откако му се изгуби поштивијата работевме во манастирот колку за лебот и за по едно рало опинци што ги чувавме за зимата. 18
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И доколку работеле во длабочините на пештерите, во тесен тунел што го започнале нивните дедовци, лежеле на грб и биеле со чеканите при мртовечка и чадлива светлост на факел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се учеле. Момчињата со први брчки на челото веќе биле мајстори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А и некој да ви ги направеше кој ќе ви работеше во нив, ако не бевме ние селаните.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Меѓу тие два мига се наоѓа капка мудрост што одвај дури и ја забележуваме...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Јас работев во фабриката Ренитрон, во близина на Нији. Бев добар машински техничар.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но значајното лице, меѓу другото сосема задоволно, од домашните семејни нежности, сметало дека е пристојно за пријателски односи да има пријателка во другиот дел на градот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, пред тоа, морам нешто да ви покажам. Повелете, качете се.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Никој, или речиси никој, не веруваше дека кулата некогаш ќе биде завршена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Одбиваше да игра со топка во дворот за време на одморот и да работи во уметничката работилница, иако поголемиот дел од пациентките со големо внимание ѝ се посветуваа на претстојната уметничка вечер.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Две седмици пред да ја прочитам „Чај за двајца“, ненадејно добив работа во странство, неколку месеци потоа не бев во Белград, работев во Москва и имав намера таму да го продолжам животот, кога ми беше јавено дека починал татко ми, па дојдов да го погребам и да го преземам татковиот стан.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не само што не можев сите да ги запознам, не можев ни да ги видам сите во исто време, со оглед на тоа што се работеше во групи, и тоа во три смени во текот на дваесет и четири часа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Два сина, од кои едниот веќе работел во канцеларија и шеснаесетгодишна милолика ќерка со донекаде искривено, но убаво носе, доаѓаа секој ден да му ја бакнат раката со зборовите: „bonjour, papa“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И сега работејќи во градината, почесто седнува на клупата под него и гледа голем дел од короната се исушил.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А и одекот да си го чуе. Не како од високите згради на кои работеше во Прага и Будимпешта кога ќе му дојдеше некоја желба од детството и кога ќе помислеше на овие краишта, ќе завикаше со сиот глас, но од бучежот на дигалките и автомобилите, гласот се задушуваше и не можеше ни тој да си го чуе, а камоли да му се врати.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ги сече гранките и се потсетува на борчето што го посади во дворот меѓу зградите на кои работеше во Прага.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Живее и работи во Кавадарци. web страница:http://venera.blog.mk e-mail:venera001@gmail.com
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Завршив висока учителска школа во Скопје и сега работам во основното училиште „Вук Караџиќ“.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Не беа како некогаш убаво поредени цвеќињата, лисјето, тревата, јасминовите стебла, лимоните, како во неговата виорна младост кога започна да работи во југословенската амбасада.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Работеше во градината незабележливо. Никој не ќе го сетеше кога доаѓаше, а и кога си заминуваше. Си ја гледаше својата работа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нејзините надежи и делумно ќе се исполнат, кога Татко, сплеткан во витлите на Големата војна, најверојатно жртва на хасмата*во родниот Подградец, работејќи во еден период како преведувач по француски јазик и инспектор на училиштата на албански јазик (според записи на легендарниот поетот од Подградец Ласгуш Порадеци), под управа на француската администрација, по наговор на командантот на француската окупациона зона Едуард Огист Иполит Мортје ќе се најде, по тајни патишта, во цветот на младоста, во Истанбул за да учи за кадија, крај својот вујко Али Фетхи-беј, во времето на најжестоките борби за создавање на нова Турција, по целосниот распад на Османската империја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во еден период работел во еден мал дел во градината на претседателската палата во Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Подготовките во сиповската школа беа долготрајни, маратонски, мораше да се мине низ некаков дипломатски Рубикон за да се истрае во деликатните дипломатски мисии особено ако се работеше во соседна земја, во земја со светско значење или земја во значајна зона за тогашната југословенска политика, но и во економијата каква што беше зоната на Блискиот исток, Медитеранот и подалеку.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во еден период во едно осумгодишно училиште во Скопје беше наставник по француски јазик, потоа работеше во Државниот архив и на крајот во Институтот за фолклор, каде што стаса и до директор.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка го следеше со погледот, со кој го испраќаше додека работеше во Архивот со сиџилите пред да се пензионира.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние сега би требало да работиме во прилог на победниците! Ние поразените од победниците!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Имаше големи тешкотии во новата комунистичка земја да се вработи во судската професија, макар што во голем недостиг на судски кадри работеше во еден краток период како судија во општинскиот суд на предмети за шумски деликти.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој можеше слободно да се врати, а и францускиот командант Мортје во Поградец прашувал за него, препорачувајќи им на Татковите родители слободно да се врати од Цариград, му била утврдена невиноста, а и ќе може повторно да работи во Командата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И на крајот заврши со мала пензија недоволна да се урамнотежи семејниот буџет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сосем случајно: младиот Аполинер, за да заработи за живот, работеше во Германија како учител по француски на децата на една грофица и од таму праќаше дописи за неделникот European.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со Ема работевме во хангарот исполнет со табли изрезбани во вид на луѓе, куќи, камиони, мети со фигури направени од сунѓер и гипс, со дрвени модри сандаци за оружје и муниција.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа беше ситна четириесет и петгодишна жена, весела по природа, комуникативна, но сосема незаинтересирана за она што се работеше во Прифатниот центар.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Иако работеше во Електростопанството во Градско, Стерјо остана да живее со мајката и сестрите во селото Крушица, сместено во остриот засек на планината Бабуна, низ кој во сите годишни времиња течеше распенета снеговница.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таа беше убедена дека ние потекнуваме од фамилијата Кавалиоти со која го поврзуваше педагогот Теодор кој работел во Академијата кога нејзин ректор бил Севаст Леонтиади.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Неодамна весниците пишуваа за некој скулптор кој долги години работел во својата вила, во близината на Кичево, кај кој ноќе, наводно, доаѓала монахиња, исто така со џип, но подоцна се утврдило дека под дулбенот со ширитче по рабовите и долгата црна носија на божемната искушеничка се криел поп, хомосексуалец.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Шефот веќе не можеше да знае кој сега работи во неа. И кој работи со неа, со групата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Пред да дојде во секретаријатот, работеше во локалната телевизија.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Александар во двете години што работеше во секретаријатот, не можеше да му се изначуди на неговото ревносоно работење.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
На Александар пријателите секогаш му завидуваа дека работи во Секретаријатот за информации.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Дарко веќе беше паркиран на една шанкерска столица и весело разговараше со Ема, која со години работеше во Златно Славејче.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
- Па да, некој од вас нека оди кај Тодор и нека му каже дека може да работиме во радиото, се јави Димитар.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Се сврте. Тоа беше неговиот пријател Сајм, кој работеше во Истражувачкиот оддел.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не ѝ го знаеше името, но знаеше дека работи во Одделот за проза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред Револуцијата, тие биле подмолно угнетувани од капиталистите, биле изгладнувани и камшикувани, жените биле присилувани да работат во рудниците за јаглен ( жените, всушност, сѐ уште работеа во рудниците за јаглен ) децата биле продавани во фабриките на шестгодишна возраст.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние сакаме да се приклучиме и да работиме во неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш не работев во Одделот за препишување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Една ситна жена, со коса со боја на песок, која работеше во соседната полукабина до Винстон, седеше меѓу нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа беше законот според кој секој капиталист имал право да спие со секоја жена што работела во некоја од неговите фабрики.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас во тој период во Скопје работев во Македонската авиокомпанија и имав право на карти со голем попуст, но на листа на чекање.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се симнуваше до доцна во ноќта да работиш во подрумот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Илко пуфкаше со лулата како вовче и продолжуваше: - И кај газдата во Суматра кај кого работев во рудниците на дијаманти видов дека богатството е ништо...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Со законот од 2007 година странците кои согласно одредбите на овој закон можат да се вработат, самовработат или да работат во Република Македонија задолжително треба да поседуваат дозвола за работа и регулиран престој во државата, додека 112 лицето задолжено да ја регистрира нивната работа, истата треба да ја регистрира како работа на странец, согласно со одредбите на овој р закон, со определени исклучоци кои се однесуваат на извршување на услуги врз база на потврда за работа, прецизирани со законот, а кои се од краткорочен карактер (чл. 4, ЗВРС).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Додека за лицата кои претходно работеле во претпријатието и за пензионираните лица од тоа претпријатие условот да купат акции под повластени услови 153 остана ист, односно да биле во работен однос најмалку две години во тоа претпријатие, со ЗТПОК тој услов се воведе и за работниците.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Укинат беше рокот од две години во кој не беше дозволено отуѓувањето, односно пренесувањето на акциите, односно уделите кои се купени со попуст од страна на вработените, поранешните работници и пензионираните работници кои работеле во прет- пријатието (чл. 4, ЗИДЗТПОК/98).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Сега, сите акции кои ги издава претпријатието се обични, со тоа што ЗТПОК вклучи одредби во кои се предвиде можност за купување на акции под повластени услови, а која можност им се дава на работниците вработени во претпријатието, на лица кои претходно работеле во претпријатието и на пензионираните работници од тоа претпријатие (чл. 25).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Но, како ова да не беше доволно, па пет години подоцна – со носењето на новиот ЗРО (2005), беше избришана и оваа последна превентивна одредба која, колку-толку, ги ублажуваше последиците за засегнатите работници, особено на оние кои многу долги години, на пример и над три децении, работеле во одредено претпријатие.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Преку летото работеше во книжарницата на К.Г.Самарџиев најгруби работи и се запозна со некои од тогашните борци за црковна автономија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Знаеш како одат тие работи, нели? – Знам, знам. He ми е севте мене да работам во хареми!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Но, во текот на своите последни дваесет и три години Хичкок работеше во Америка; повеќе од половината од својот творечки живот го помина во таа земја.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Хичкок: „Да, многу добро. Не заборавајте дека една година порано работев во претпријатието UFA - дека кај нив работев многу месеци, во истото време кога Џенингс (Jannings) го снимаше Последниот човек со Мурнау.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И така сето ова го работев во тајност, бидејќи никој од шефовите на студиото немаше поим за Шифтановата постапка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Од 1951-1953-та бил психијатар во Британската армија; потоа работел во Кралската ментална болница, на Универзитетот во Глазгов и на Тависток клиниката.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Џ. продолжува: - Лена, о ти на Трајче жена, тешко кажуваше „не“, Трајче работеше во смена, беше едноставно сѐ.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
XXV Танаил, по цел ден, од рано утро до квечерина работеше во каменоломот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Јас таму тогаш работев во банката. Благајник.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Предизвикот стана двоен зашто, најверојатно, оваа госпоѓа работеше во ЈугоМак каде што на авторот му беше потребен свој човек. Хм, какво совпаѓање!
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Брат ти, кој студираше во Англија по војната работеше во добротворната хуманитарна организација УНРРА во Тирана како одличен познавач на американскиот јазик.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во преостанатото време, работев во својата лабораторија во која ги собирав семожните примероци на организмите од северните води.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Заедно работевме во Белград.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Го познавал и татко ми. Заедно работеле во Белград.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ах Боженце, и ти златна Богородице, ви се молам, душата да не ми ја земете дури не се сторам пак човек и тогаш ќе познае татко ми и мајка ми како ќе работам во куќава и како ќе ги слушам“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ако работеше во ова бифе неговата секретарка Јованка, трудејќи се да го расположи, сигурно веќе ќе го прашаше со што би можела да го послужи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Навистина, ние работиме во заеднички простор од дваесетина квадратни метри, но сепак, Вртанов ми е потчинет.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Неговата фирма во оние среќни времиња работеше во Алжир и Мароко.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Или луѓе немаат леб да јадат, или тераат тежок луксуз.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Се сеќавате ли што зборуваше Виолета за Бејрут? Кога маж ѝ работеше во амбасадата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Мили Сашо, Ја добивме твојата картичка, која многу ме зарадува, а особено да си почнал да работиш во Институтот за славјански литератури.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Размислував за него како бесно работи и работи во бавчата, со лицето што беше скоро зариено во земјата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Почна граѓанската. А јас не можев мирно да работам во една приватна клиника во Атина.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зоки само тивко му зборува на Мечето и го трга за нозете под јорганот, а бабата спокојно си работи во кујната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Уште од детството моја желба беше да бидам разбран, да бидам способен да го кажам она што сакам да го кажам и да бидам слушнат.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ако не излагав во Њујорк работев во Германија или работев портрети. DD ПТ: Мислев, со сѐ поголемиот број на уметници и ново отворените галерии се менува и статусот на уметникот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И. К.: Кога работев во Советскиот Сојуз, секогаш се обидував да зборувам за тој свет или за уметниковите контемплации за него.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Како личност јас бев потполно шокиран, но како уметник, којшто не е 100% вистинско човечко суштество, не ги доживеав промените толку бргу.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, она на кое работиме во моментов, всушност, е шоу за MTV. DD ПТ: “Ништо посебно”? DD ЕВ: Не, се вика “Петнаесетте минути на Енди Ворхол”.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Друга важна причина зошто не можам да работам во Русија е приказната што ја раскажувам; таа не може да му се раскажува на мојот сопствен народ. 118 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Работеа во Штабот за помош.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Заслушај се ноќе, и ќе ти се јави некое крцкање на креветите, над тебе или под тебе, небаре црвец да работи во штиците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Жената, пак, на Силјан Лилјаков, работејќи во некој чехословачки логор, добила астма да не може да се издише.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Томе предложи да се покани мајка му на Влатко: „Таа е стручно лице, работела во оранжериите за цвеќе во Кочани, сега е невработена и веројатно ќе ни помогне.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Овие шарени точки и точкички тоа сме ние - децата - нашето право е да живееме и да работиме во еколошка чиста средина.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Бабо, и во одделението сите сме сложни, си помагаме во учењето и работиме во разни секции.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ректорот и писателот Робер Мале, самиот предложи книгата да му се даде на неговиот издавач Галимар, каде што своевремено работел во иста просторија со Албер Ками.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Од нив околу 7 500 работеле надвор од САД, 4 500 биле жени, од кои околу 900 работеле во странство.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во 1945 година ОСС потрошил 43 милиони долари, а вкупниот трошок за време на војната изнесувал околу 135 милиони долари или околу 1,1 милијарда долари во денешна противвредност.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Не сум професионален актер, но од неодамна работам во театарот „Miraculum“. Секогаш играм мали, споредни улоги. Вечерва само ја најавувам претставата.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
ЕВТО: Не работиме во занаетот. Одамна ништо не се гради.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Тогаш кога работеше во полиција? - се присетив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Леле, колку блиску, речиси да можам да ги дофатам со рака, се движеа пред мене: овчарите, овците, ридовите и луѓето што работеа во полињата, кога ги гледав низ дурбинот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Тоа се луѓе - еснафи. Јас цел живот имам работено во трговијата, по дуќани, добро ги познавам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Тоа не се вели полиција, туку милиција, а јас не бев милиционер, туку работев во Службата за безбедност.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мајка ми ја видела целата сцена зашто работела во близина до куќата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Типот работеше во Косово во Американската воена база.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Мислеа дека тоа не е за мене, дека физички и психички нема да го поднесам тоа имајќи го со мене искуството од претходните потешки физички работи кои што ги работев во минатото и од кои секако имав по некои здравствени последици.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се поздравив со нив и со уште неколкумина познаници, па ги побарав двете другарки со кои претходното лето работев во еден друг охридски клуб.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)