пушти (гл.) - нога (имн.)

Толку ни стига чергата — толку ќе си и пушчиме нозите. Нека е аирлија саатот, сѐ е убаво.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Он се излагал, ја пуштил ногата, ја грабнал жилата, тегни, тегни, се акнал преку глава натакај, паднал в'кот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Бокалот веќе пушти нозе, па сам одеше празен до шанкот и се враќаше полн на масата, испотен од постојано трчкање.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Жената ми ја пушти ногата и се исправи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)