прости (гл.) - ми (зам.)

Се сетив на златниот венчален прстен од мојот сопруг, кој со тешко срце го продадов во златарата... Прости ми, прости ми ...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
МАНОИЛ: Прости ми, сакана моја … Се задржав …
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Тоа е нашата свадба, тоа е сѐ, јас идам по твоите очи, прости ми ја мојата безмилосност.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мавташе постојано со рака кон нас и шепотеше: - Простете ми, другари, што не можам со вас ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Секако јас, зашто јас сум тој што згрешил. „Молам, простете ми... згрешив... јас...“ пелтечев.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И прости ми за онаа вечер со светулките...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- А ти сѐ издржа, а? - Издржав. - Прости ми, чедо, прости.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој роднината, му бакна рака на болниот старец, промрморе одвај чујно: „Прости ми, мили дедо”, па ги свика кучињата што Денко ги беше нахранил и со торба преку рамо забрза преку Гола Глава.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
По десетина минути жестоко мавање ја спушти секирата, седна врз дабовиот трупец, од кој одвај успеа да откорне две, три поголеми иверки, па тешко дишејќи, ја погали рапавата кора на Јурукот, шепотејќи: - Прости ми, Јурук, морав со некого да се мавам!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Понекогаш бев груб, дури и суров со тебе - прости ми за грубоста и суровоста, зад нив ја криев својата безгранична љубов, а срцето ми крвавеше.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Пропушти да направиш едно добро нешто; сите ние во животот пропуштаме да направиме многу добри нешта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Прости ми.” „Немам што да ти простам,” реков. „Немаш сторено никакво зло.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Прости ми убавино иднината со клешта челична, душава врз чемер ми ја закова.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Прости ми што во замокот од мојата душа само гостинки чесни примам, останатите, останатите со лажен сјај, мат нијансирани, во споменарот на лудоста, по мостот каде стража нема, сите се исти минувачи...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Те молам прости ми за премолчената тајна, за она што го криев, а требаше да ти го кажам многу порано.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Прости ми ако сум директен виновник за твоите загуби и пропусти. Знаеш дека директно немам ништо со тоа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Прости ми, татко! Прости ми, мајко! Ако нешто сум ви згрешила. - нежно им ги целиваше рацете на своите родители. - Простено нека ти е чедо и од нас и од бога!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Секое започнуваше со зборовите, „Во име на љубовта прости ми“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Прости ми, Ана! Неблагодарен и туѓ му бев на твојот дар.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Нека се истури еднаш несреќното мое срце, да се сврши со тоа. Прости ми.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Прости ми, ако ти погрешив, му велам и ги оставам медалите во долапот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Прости ми, вели Уља, прости ми ти, за да ми прости и господ. - А што да ти простам, сестрице, прашувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Прости ми, браче Мисајле, му велам после, откако ме пушти имелата, дали го извади забот, му велам. - Ене го, вели, и ми го покажува забот на подот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Прости ми, Велико, ми вели Дуко Вендија, ама ти не ги разбираш тие работи. Тие не се само за тебе дојдени, вели, и затоа позасолни се!...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Килав во мозокот, прости ми господи. Затоа лежеше ноќе по празните вади и по сувите лозја и им пееше попски песни на црцорците.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Полета, акна на земја. Ете како стана килав, ако не си знаел.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Прости ми, но сакам да ти го кажам ова сега, кога ти тежат други пранги.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Прости ми ги гревовите со лесна душа да појдам в црква на Воскресение Христово... и да се причестам... смирена да го примам Телото и Крвта на Синот Божји - од Богородица Мајчица роден... руган, плукан, мачен, распнат, умрен, од Крстот симнат, во Гроб легнат... си шепоти баба Петра седната пред куќи, веќе променета за в црква.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Прости ми, мајко, не сум ги слушнала првите петли. Па навреме да станам, заедно да ги вапсаме јајцата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Оф, леле, Господи, прости ми за дека сум останал жив... така ми било пишано - од Тебе, Господи... сите простате ми...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Миговно ја жегнува жеговна мисла: - Прости ми, мајчице мила, сум згрешила... сум се загледала во очите на момчето што вчера ми го препречило патот - ама мислата не ја изусти, ја премолча - за до крај да го дослуша сонот, па му рече: - И јас сум го сонила твојот сон.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Прости ми, мајчице мила, и Богородице - двете простете ми... - се струполи небаре коленичи во молитва за стореното прегрешение.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Прости ми Богородице Мајчице, го гледам Трајана, ама миговно ме шибна мисла - Ех, што внук ќе имавме!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Таа верува дека на оној човек што не го познава, кому не му го знае името, кој, боже прости ми, како да не е тука, сега сигурно и не е тука, таа може му ја гледа само сенката, единственото нешто дека некој негде се наоѓа!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И тогаш јас ѝ ја пуштив раката одзади, ја запрегнав и се стори што се стори, господи прости ми.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Па, не можам сега да престанам. Наскоро ќе дојде мигот. Ќе бидам добра, прости ми.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Прости ми мамо, но ме успал божествениот мирис на цвеќињата, - прошепоти Каја.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Прости ми Коста. Лутината ме спобудале. Си имам некои несредени сметки со Високиот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зошто дојде до ова? Не, не чекам одговор од тебе, а и од оние што седат високо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Боже прости ми, таман почнаа да ме облазуваат чуденки и грешни мисли, кога на телефонот стаса нова порака: Се извинувам, пораката летна на грешно место.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Митра ја видоа крај крупниот Дончо и Перса во себе помисли Прости ми, Боже, ама Дончо како да ја довел баба си за на школо!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Чана знае дека Пелагија се печи на оган, туку го бара нејзиниот поглед со знак за заминување, а тоа и се случува, станува од столицата, му се приближува на Димостена, му ја зема раката како за поздрав и туку брзо и силно ги вкопува своите усни на неа пропелтечувајќи неколку зборови Прости ми Димостене за сѐ што претрпе, за страдањата заради мене, прости ми барем ти ако не може тоа да го направи Света Богородица и дедо Господ, ама на твоите страдања немав храброст да ти натоварам уште и неизбришлив срам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Рече со растреперен глас Момите два пати се благословени - со две мајки и со двајца татковци! а немо продолжи во себе Прости ми, изумив дека одамна Роса ви е и мајка и татко!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Значи, простено ми е!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
А сега, простете ми, морам да се видам со вашиот татко Добре, најдобриот човек на светот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Нежно, нежно и ги подзабриша очичките и воздивна со бол на душата: - Прости ми што те унесреќив во најсреќните мигови!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Драг мој непознат пријателе! Те оптоварив со бројки. Прости ми. Таква ми е професијата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дедо попот, господи прости ми, имаше погана уста, како што се вели.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ги стави дланките врз лицето, поседе малку така, додека јас и Бреза стоевме без збор крај неа, потоа стана, нѐ прегрна толку силно што ми се чинеше дека коските ќе ни ги искриши и рече: - Простете ми, толку ме избезумивте што не знаев што зборувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Зашто се јасни изгледаат нејасни, прости ми Исусе, си рече попот Ставре и се скубна за брадата за да си дојде на себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)