пријде (гл.) - и (сврз.)

Таа не чека, му приоѓа и му ја зема раката.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
При следното одење во кино Филип не чекаше пак иницијатива од мојата братучетка за да ме допрати до дома. Самиот ми пријде и ми се понуди.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Во некој „хамбургер драјв-ин” имавме мали проблеми со законот, бидејќи келнерката потполно збудале зашто ние постојано ги менувавме порачките и таа мораше да му се пожали на еден претстав­ ник на законот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кога овој пријде и праша: „Добро, кој е овде главен?“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа беше и правило на играта: насмевка на прозорското стакло и правото да следам една жена очекувајќи како очајник дека нејзината врска ќе се синхронизира со онаа што самиот ја одредувам пред секое возење, а тогаш - секогаш до сега - да ја видам како свртува по друг ходник а не можам да ја следам бидејќи сум приморан да му се вратам на горниот свет и да наминам во некое кафуле и понатаму да живеам сѐ додека постепено, после неколку часови или денови или недели, жедта пак нѐ ме натера да ја испитам можноста еднаш сѐ да се поклопи, жената и прозорското стакло, насмевката прифатена или одбиена, врските меѓу возовите, а тогаш, најпосле - да, точно, потоа правото да пријдам и да го изговорам првиот збор, густ од улежаното време, од бескрајното прпелкање на дното на бунарот меѓу пајаците на грчот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Нечујно пријдов и таму, на прозорецот, ја гледам како со рацете на крст се држи и си ги стиска дојките, а со нозете го го прејавнала радијаторот и се трие на него загледана во мачките крај ѕидот отспротива.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Никој не можеше да му пријде и да го вознемири.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
По часот една нејзина другарка ми пријде и праша: дали можеби кај мене се наоѓа пајакот, брошот на Луција. Одговорив дека не. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
КОЛЕ: (Му приоѓа и му целива рака.) Да си ни жив куме!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ѓупци да си ги бришат носовите од раката моја!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Долго бабичката ќе прикажуваше, но дамкавиот ѝ приоѓа и замислено ја прашува кај ќе ноќева.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И нека е проколнат и за навек омрзнат и казнет оној што се одродил од народот, секој подлец што предавнички му пришол и му служел на непријателот и го оцрнил името на борбата и слободата што еден ден ќе грејне над целата наша земја ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ти пријде и ја оттурна осаменоста од тебе, и стоевте, дали маѓепсани од водоскокот што ви ги качуваше погледите угоре по искрите водени, по кои се качуваше и една бавна гасеница од виножито пред да се престори пеперуга или некој друг украс на денот?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Уште ја памети вечерта кога ѝ беше пришол и начинот што го беше применил за да ја освои! (Инаку, на ова приоѓање му претходеа приличен број денови на приближување, на загатнување, на искажување некои недефинирани чувства).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Или претпочита некој да ѝ пријде и да ја поведе.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Полека ѝ пријдоа и се загледаа во нејзината дланка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)