привика (гл.) - одговорност (имн.)

Секогаш треба да се изуми начинот најмалку да ги предадеме и едното и другото - без било каква претходна извесност на успех.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Обврската нужно е двојна, спротивставена и спорна, со што привикува одговорност а не морална или политичка пракса.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)