префрла (гл.) - рака (имн.)

Имаше чувство со кое се потупнува по вратот коњот под себе, кога се тргнува на далечен пат, она чувство, со кое што му се префрла раката преку рамо на другарот кога се има да се стори нешто тешко заедно со него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дали насон или најаве небаре накај него се префрла раката на домаќинката негова, до него легната и заслушнува шепотно потпевнување: - Долетеала пеперуга, ој љуље ој!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)