праша (гл.) - некој (зам.)

Ако нѐ прашаше некој Турчин што сме – ќе му одговоревме дека сме или „каури”, т.е. неверници, или „раја на царот”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Да не е опиум? - несмело праша некој.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Продолжувам да читам: „12 елеци; 8 панталони; 2 шала; 4 пешкири; 9 рала гаќи...“ - Машки или женски? - праша некој и водот удри во долга кикотлива смеа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Да не рече Маркс? - сомнително праша некој кој седеше со грбот кон распалениот оган, а на многу им се пристори дека е оној истиот, кој го кажа зборот што сите се трудеа да го најдат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Нема да има Турци, Бугари, Срби... - А Грци? - праша некој од мракот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Зошто ти е?“ праша некој Со злост Со ледна Безмилост.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
- Ами кои? - праша некој. - Арапите. Тие.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Каде го најдовте? - праша некој од луѓето. - На бачило, - одговори овчарот. - Знаевме дека таму се крие.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- А ние магариња ли сме? – го праша некое друго дете.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Кај сме, браќа, кај одиме, ќе праша некое војниче од колите и пак ќе се онесвести.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)