прави (гл.) - на (предл.)

Сѐ уште нѐ поправа ако употребиме збор што македонскиот литературен јазик не го препознава (мајка ми многу се лутеше кога тоа ѝ го правеше на неа).
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Стана колекционер на грамофонски плочи и љубител на џез.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тоа во овој тематски парк на холокаустот се прави на еден особен начин, потсетувајќи на бившиот живот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На почетокот, собата на Даниел носи траги од еден вообичаен детски живот исполент со училишни обврски и детски радости.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- А ти правиш на старос магарос, - забележува Боце меко, како да му се смислил.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но тоа го изговорив не со револт, не како оптужба, го изговорив со еден тон на итрец, што само се правел на будала, се преправал дека не гледа како сакаат да го насамарат другите, ги остава да чинат што намислиле, а в душа надмошно им се потсмева, и еве со презир го погледнува предметот за кој се плетеле замки - новите чевли на нозете на Банета.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Јован се здрви на место кога ги виде оѕверените лица на двајцата џинови, но пак го зеде на шега, па проговори: — Ајде, ајде, повелете да се напиеме, та оставете а шаката! — и се заврте кон гостите, кои, тукушто се прибраа од песната и свирката и почнаа да гледаат што се прави на чардакот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не му рече: „Директоре, престанете“, туку „Фис, престани“ и мене ми беше јасно дека сѐ е готово; во еден миг вратата се отвори и влезе Земанек; рече: „Што му правите на човекот?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Впрочем, тие го знаеле неговиот став и нивното евентуално среќавање можело да има само информативен карактер, Делчев, колку и да симпатизирал на нивната акција, бил револуционер кој ослободувањето го очекувал од свесната акција на широките обесправени маси и сѐ што правел на револуционерен план секогаш првенствено ги имал на ум интересите на Организација.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Го правеа во чест на мажот и жената, во чест на ѕверот, во чест на Бога.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го правеа затоа што беа распуштени, дома на слобода, живи и интимни, затоа што повеќе не можеа да чекаат, не можеа да го чекаат одредениот час, точното време или температура, не можеа да ја чекаат иднината, месиите, мир на земјата и правдина за сите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го правеа пред огледала и притиснати на стаклото во туш кабини, го правеа на ѕидови и на мебел на начини кои наметнуваа претходно незамисливи акробатски вештини што тие во тој момент ги измислуваа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А каков впечаток му правеа на дипломатскиот свет новинарските уверувања на комитетот и на Бугарите за македонското движење?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Криевте од мене, но јас, иако бев малечка, сфаќав дека нешто се случува: чудно ми беше сето она што го правевте; но како што растев, сѐ појасно ми стануваше тоа; не можеше да ми избледи и да ми исчезне она што ѝ го правеше на мајка ми: ја тераше да носи појас на мевот; ја тераше одвреме-навреме тој појас да го зголемува, да му приклава дипли со памук и крпи, да го заоблува мевот што поприродно да изгледа; ја предупредуваше да се пази од луѓето и од нас децата, но кутрата мајка не можеше да се допази, да се дочува: кога тоа го забележав една вечер, не ме фаќаше повеќе сон; се преправав дека спијам, а гледав како таа скришум го вадеше појасот и на месечевата светлина дошиваше уште дипли.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Имал среќа“ се велеше и за некој кој за влакно ја одбегнал смртта, не затоа што бил добар човек кој вредело да поживее, не затоа што на време закочил, или затоа што не се колебал да повика пожарна, туку затоа што бил следен од тој невидлив дух кој му го покажувал патот, оној истиот кој ни става чадор во торбата кога почнува да врне, кој го отвора зеленото светло кога брзаме, кој прави на улица да се судриме со луѓето кои сакаме да ги видиме а да одбегнеме други, кој со нашата рака ги влече правилните животни потези, со еден збор, кој ни помага сѐ да биде како што треба.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Секој тоа го доживеал во оваа паланка со згаснати светла, и секој тоа му го прави на другиот, затоа што главната девиза е: пцуење во мрак.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Томо тоа го правеше на еден, а Рада на друг начин.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па после ќе се џарат што се прави на патот: кој поминал кој заминал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Влајко Лазев, Мало, Чолакот и Сребрин им советуваа на веачите да не брзаат, да остане мерењето за утре, за да можат ноќеска да спијат по некое и друго кило, ама Сулиман ага, и тој чивчија по занает со чифликот во Лагот, многу убаво ги знаеше сите марифети оти тој самиот им ги правеше на спаиите, па им даде зорт: довечера да биде мерено житото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ѓоамита не чу, па се правиш на три и половина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Секој курајбер во животот сајбер јак зад компјутер во живо шалабајзер згодни на слики со фотошоп слој во град да ги сретнеш грди ко ној Брат со брат лафат на чат на интернет сите животи арчат забораваат домаќинки и ручек да прават на трачарска мрежа ломотат, гњават
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Во почетокот мислевме дека тоа го прави на шега...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Откога видел Силјан оти не веруваат, почнал да им кажува што му правел на татка си, како го поучувал татко му и тој не слушал, како се главил со дуовникот, како влегол во морето, како се нашол на долна земја, како правел муабет првата вечер у Аџи Кљак-кљак, како му прикажувал за старецот што го отепале децата и што колнал, како излегле двата извора од кога им изумреле сите деца од големата сипаница, како се сторил штрк и си врзал шише на гуша и како патувал од штрковата замја преку широкото море, како дошол над Плетвар и го окршил шишето, та си останал штрк и си дошол дома.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Хорацио се загледа во гуската, која сѐ уште е на истото место, само што повремено го мрда вратот: Знам дека нѐ гледа, иако се прави на тошо.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Леинџ: Голем број луѓе ми доаѓаат со тој проблем. Им велам дека без оглед на стариот или нов закон, такви работи не можеш да правиш на тротоарот и да се извлечеш без последици.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Многумина граѓани се плашат од чудните безкуќници кои можат да бидат агресивни, подготвени да ве нападнат и опљачкаат.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Петок е, спроти сабота, надвор паѓа обилен снег, бело капче ми се прави на главата, ми ги товари рамениците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали прав и пепел се правеа на небото? Михајло!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Па - живна Циљка - јас знам да плетам, да готвам, да предам, да молзам и да правам урда и сирење... па, знам скоро сѐ што се прави на село...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ами што ќе му правам на толку леб?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ама, ако Турците отпрвин се правеа на недоветни за рисјанските цркви и попови, нив сега сѐ помалку ги имаше.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мора да си чул, само се правиш на удрен како секогаш, ибн Пајко ефенди!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)