Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Драги Славејко, дали стана богат и славен, прашував сега јас, потпрен на перницата во одајчето, дали се насити душата твоја со разните бои што таму чекаше да ги има во изобилство, дали твојот мекам за шарење одаи го засакаа тамошните луѓе?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Го поздравив, здраво, му реков. Тој дојде до мене и се потпре на рачката од сорот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Само едно“, рече, „не можеш секогаш со сигурност да се потпреш на пишувањето на Барт.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Останав потпрен на рецепцијата, со онаа неверица која нѐ опфаќа во такви моменти божем ни се прави некоја неочекувана неправда.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Заради потврда на сопственото дело во сегашноста, тој се потпира на минатото онакво какво што го согледува тој и во тоа настојување тврдоглаво ќе ги пренабрегне не само историските документи туку и фактот дека автентичноста на пронајдениот ракопис, колку и заводливо тој да нуди убедливост, не може да се провери бидејќи носи во себе субјективност на наменски пишуван животопис.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Се разбира, во право сте, но тоа не ми дава слобода секогаш да се потпрам на вашите предлози кои, пак ќе потенцирам, подлежат на претпоставки...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Како можев да се потпрам на неа. Таа беше потпрена на мене, а јас несакајќи и незнаејќи се тргнав...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Тој стоеше достинствено исправен, со широко издадена рака, потпрен на својот свечен пастирски стап.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Беренц тогаш му го предаде писмото на воениот управител Лит.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тој седна малку настрана, се потпре на маса и придаде ниско: - Ако сакате, нарачајте едно шишенце за мене.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Кога станува збор за гуска како суровина за паштета, доколку описот треба да се потпре на важечката онтологија - тој може да биде единствено негативен.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Погоре, потпрен на вратата крај патот, стоеше Митре.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

— Та, така Бешу а? Ошче не замирисал барутот — вие со Гулета а намачкате?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Аха, — промрмори Тренков. — Треба Никола во Крушево да се расправа со агите, не ќе бидат оние молњи од Прилеп, — ја приближи тој вистината и цела ноќ престоја потпрен на пушката под високиот даб на самиот врв на Становица.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сѐ што знаете за сиромаштијата (сиромав човек жив ѓавол, парола снајди се) во Богота се мултиплицира и веднаш ви е јасно дека сте во метрополата на бездомниците - Богота, град потпрен на ѕвездената светлина, град во кој бездомниците се уплавосани од темнината на ѕвездите, град во кој бездомниците секој божји самрак се уверуваат дека нивните мечти не узреваат а дење балињата им се полни ѕвезди, колку цел ден да се допрашуваат денските ѕвезди вистински ѕвезди ли се?

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Некои подобро фунционираат во почетокот, а некои кон крајот на неделата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но за да се стигне до ова ниво на доверба, потребно е да се мине многу „подготвително“ време со рефлективците, во кое тие ќе ве засакаат и ќе научат да ви веруваат. Во спротивно, ништо.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Она што е особено интересно во оваа класификација е тоа што таа мошне се потпира на реалноста.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Старецот стоеше крај оградата, потпрен на еден дирек, висок, убав, вистински планинец, како најубав жив споменик на оваа дивина и убавина.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ќе ги закопаш колената в трева ќе се потпреш на лактите и ќе го пикнеш клунот во брзакот.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Сте ги забележале ли оние наши осамени старички во црно везден што стојат потпрени на оградата и загледани в земи никогаш и ништо што не зборуваат?

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Работниците сѐ помалку можат да се потпрат на протестите и штрајковите како најдоминантни форми на изразување на нивното незадоволство.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

МАРА: (застанува со рацете потпрени на половината и го гледа).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Баба Севда продолжи така смерно да си седи на патот, потпрена на ѕидот зад неа, со патерицата навалена крај неа, при секое поткревање на погледот тресејќи ја главата и главно со наведната глава во знак на покорност и помиреност со судбината.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

При изборот на гледиштето кое поживо ни ја реституира реалноста на фактите и нивната примарна вредност се поставува прашањето: дали би било поупатно да се потпреме на актерот или на сведокот.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Но иако станува збор за младо стебленце, можеш да се потпреш на него.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Главната греда лежи хоризонтално на покривот, а другите греди се потпрени на неа.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тоа беше сосема безбедна територија, еден вид антрополошки азил за сите оние кои имаа судир со светот, и кои поради тој судир решија да направат невозможни подвизи: да стојат на скали потпрени на ништо, да возат бицикл по ортома на дваесет метри височина, да прават фигури од три тела на трапез предвиден за еден, и слично.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Време е за пиење кафе и белолаглави старци седнати крај масите и потпрени на крлуци, го чекаат својот филџан. Ги поздравуваме, ни отпоздравуваат.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Македонскиот роб нека не се надева на неа; тој нека се потпре на своите мишки...“

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Целата е заштитничка – детето со грбот е потпрено на нејзината рака, а со едното рамо на нејзината лева града, токму над срцето.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Не знам колку долго стоев така, а кога младата жена излезе, јас посакав да отидам во домот на Рајнер.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Мајката не може да го види неспокојот на детето, а можеби сепак го претчувствува, можеби и таа знае што ќе биде, но знае дека мора да биде така, знае дека така треба да биде, и спокојна е во својата помирливост.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Останав на местото на кое бев, потпрена на ѕидот од една зграда. Корнев од ѕидот со ноктите.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Се потпре на еден од стеблаците, позеде душа, се напи од матарката вода и тргна, но каде ни сам не знаеше.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

И времето надвор боледува од астма: сонцето, бледо, без сјај, се потпира на голите гранки и се тресе од студ; ветерот јури преку црните ораници како коњица во паника и фрла игличести капки дожд по вагоните.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Поита кон собата на Томо. Го виде како седи потпрен на креветот, со инфузијата која се цедеше во неговата рака, а пред него стоеше строен човек, завртен со грбот кон Рада.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Потпрен на ѕидот, тој изгледаше мирен, чист и нов како да не учествувал во тукушто свршената тепаница.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Глигор ја отпушти раката на Арсо. Овој загуби рамнотежа и побара да се потпре на ѕидот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

А утредента... Викаше на цел глас, потпрен на ѕидот, бранејќи се од некој замислен напаѓач, а сите се обидуваа да му пријдат.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Нека се намрсат, еј!” И тогаш, прозваниот, кој цел ден го слушаше потсмевот во грб од сите нас кои шушкавме меѓу себе поттурнувајќи се со лактите, се потпре на оградата на балконот и се развика: „Коју песму да ти запојем по жељи, маму ти твоју!“

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Стариот се помрдна и ми направи место на клупата, но не седнав, туку се потпрев на ѕидот и запалив цигара, за друштво.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

На голема Богородица дојде сликар и ги сликаше жените, потпрени на рамото од своите мажи.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Само малку ќе се потпреш на рачката од мотиката и ќе ја кренеш стомната.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сме застанале така во браздата, ко посадени, сме се потпреле на рачките од мотиките, и гледаме во небото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Главата ѝ е потпрена на нарамникот трески што ги носела и едната рака ѝ е поткрената кон челото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ми вели и уште стои така потпрен на мотиката.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не може да ги подигне, да се потпре на нив. Не можам и јас ништо за него.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се исклештил пцуејќи или повикувајќи го Пророкот како сведок на една споулавена но достојна храброст на вистински борец.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Слободната рака предизвикувачки ја потпрела на колк. Но Доце Срменков сепак претставувал загатка и за другите и за неа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тој тогаш престанал да се клешти. Се потпрел на крива ластегарка како да ќе го престои животот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Мраморните лакови на ноздрите ѝ потреперувале како на младо животно во сетилно претскажуваше на слатки можности што ги шепнува развигорот на будењето.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со исфрлени раменици и напнати мускули се потпрел на ножот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Околу куќата на Фиданка и ти си се вртел. Така е, ние тоа го знаеме.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Пак се повлекува и останува потпрен на лактите и загледан во ѕвезденото небо.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Ранетиот се потпре на ѕидот од воденицата и уморно ги склопи очите.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Ема беше потпрена на бирото со двете раце; речиси целата тежина од горниот дел на телото ѝ паѓаше на дланките.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Височината ја договоривме со владата, не сакаат никакви изненадувања.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Инженерот ме однесе до крајот на салата каде што, потпрена на ѕидот, се наоѓаше една слика, висока околу два метри, на која беше нацртана кула.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Неверојатноста е во идејата да се биде компатибилно дипломатски потпрен на барањата.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ја заборавија ретката гостинка со нацртани веѓи и многу остри ковчиња под тврдата облека, ја заборавија и својата бедна машкост и се обидоа да се извинат, набожнички, вернички, лакејски. „Оче Симеоне...“ Им одговори на непоставеното прашање, отсутно, не дигајќи ја главата потпрена на колениците: „Еднаш еден ваш коњ пуштив да спие кај мене.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

И не доаѓај веќе овде.“ Отец Симеон се потпре на ѕидот и ги склопи очите.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Обликувањето на површината се потпира на визуелни узори, какви што познаваме од тв-екраните.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Иако неговите фонтови се е млад дизајнер потпираат на интуицијата, сите негови комерцијални” и „развојно” на компјутерски експериментални трудови се високо дисциплинирани во нивната фонтови кој веќе приврзаност кон фундаменталните принципи на фонт-дизајнот станува референтна - принципите на структурата, балансот и пропорцијата што ги точка во светот на научил од историјата.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Тина седна до сестра си, ја гушна, а Томето ѝ се потпре на рамото.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

По малку засрамен, тој седна и се потпре на таблата од креветот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој посегна по книгата што лежеше на подот и седна потпрен на наслонот на креветот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А што сѐ превиде тоа ковчеџе откако пред многу години го купи и му стана составен дел од неговиот живот; се фрлаше во разни превозни средства завиткано во вреќа за да не се гледа, да се заштити или да се носи полесно кога одеше пеш или кога му го даваше некому да го носи; не ретко му служеше да ги потпира на него плеќите или главата на разните железнички или автобуски станици чекајќи воз или автобус за некаде; да седи на него како на столче на палубите од бродовите во долгите деноноќни пловења; да го товари на коњи, магариња и камили по патиштата каде што само тие можеа да одат, да се изложува на ризик, да си го става на коцка животот поради неговата привлечност и будење љубопитност кај разните луѓе што го придружуваа или со кои доаѓаше во допир; да го продава кога ќе немаше пари и пак да не го продаде за да не се одвои од него; да му ги менува или крши катинарчињата кога ќе ги изгубеше клучињата, да го чисти и дотерува кога ќе се наводенеше од дожд и снег, да му го повраќа сјајот, убавината; да им го остава понекогаш на газдите како залог додека дојде до пари за да им ја плати станарината; тој му беше единствен сведок, придружник и другар во патувањата носејќи налепници од разни места и хотели.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Доста слуша натажена, дури се поразлигави малку. Се исекна неколку пати во шамивчето, што му направи голем впечаток на дедот Петка, ги забриша солзите и откако си ја кладе раката пред устата, потпрена на лактот и колената, отвори да зборува не полошо од дедовците: — Море, дејди вујко, дејди родителу.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Приквечерина е. Костадин сам и замислен, седи на миндерот со глава потпрена на прозорецот.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Гледаш, сѐ една мисла, сѐ една храна... Друго не ти јадам.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Во нотата понатаму се истакнува дека Француската влада е свесна за сериозните неприлики што можат да настанат со поништувањето на одлуката на Конференцијата на амбасадорите од 6 декември 1922 година, но сепак верува дека таквото решение мора да се донесе, бидејќи се потпира на такви аргументи што не можат да се одречат.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Застана пред него со двете раце потпрени на шанкот и прво си ги прибра рацете, бурична во кесето опашано през половина, го извади нотесот и ставајќи го на шанкот го праша Марка: „Има ли тој таму некој телефон?“

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Виолинска футрола (дрвен сандак потпрен на ѕид) маса, книги, нагорен килим.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

„Така, така“, зборуваше липајќи потпрена на вратата.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Збрканост. Тласок. „Господи, па тој се уби!“ извикувам, и ги отворам очите и таму долу капетанот е потпрен на ракетата, со черепот расцелен од куршум, со отворени очи, со јазикот спружен помеѓу белите заби.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

И додека зборував за слободата, и за празнувањата низ кои се движиме, а колегата Господ, со напрегнато внимание го слушаше мојот утрински разговор со чистачот на чевли (неколкупати дури и ме потпрашуваше за умувањата на Кадрија), онаа чудна индивидуа, која ја бев забележал потпрена на дрвото од кое се разлеваше празничната музика, сега ја забележав како стои на џамлакот на кафеаната на Иле Битолчанецот оџагарена во нас.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Слушајќи ги ваквите размислувања на тетка Боса не можев да се ослободам од впечатокот дека таа се трудеше да нѐ увери дека постапките на смртта повеќе се потпираат на стрпливоста при изведувањето на тие постапки а помалку на случајноста.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- А кој ти е оној? - праша Господ покажувајки со погледот кон џамлакот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А тие го игнорираа дождот; стоеја и се џареа во мене потпрени на оградата.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Јас молчев. Молчев зашто не му го снам јазикот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Се потпрев на дирекот. Си помислив: „Господе, зар и таа?...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Кога веќе ги натоварив бурињата и ја потерав маската, нагоре, свртев глава кон гробиштата.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ги кршеа крстовите и ги фрлаа во огнот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Од рацете уморни одлета жолтиот срп и потпран на ридот се загледа в тихиот крај...

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

Движењето коешто со сопствена волја минува низ просторот преминува во апсорпција со самиот простор - крај на отпорот, крај на самата сцена на патувањето (како што млазниот мотор веќе не е енергија на продирање во просторот, туку се придвижува така што пред себе создава празнина што го вшмукува, наместо, според традиционалната шема, да се потпре на отпорот на воздухот).

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Пред да се чкрапне сијалицата, темникавоста на одајчето ја бркаше вжештеното отворче на ќумбенцето, Перса и Пелагија во разговор на креветот, а малечката Пела, седната над едниот садак под прозорецот, му зборува на внимателниот Мурџо, малку подалеку од неа, кој чучи на задните нозе и потпрен на предните.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Се потпрев на врата и чекам да угаснам.