потемни (гл.) - небо (имн.)

Одненадеж потемне небото од чад што штипеше во очите, во грлото и што го вознемири дибитокот како спроти потоп та скокајќи, рикајќи се разбега низ полето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Го доистеравме редот до браздата и туку наеднаш потемне небото над нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)