помислува (гл.) - на (предл.)

Секогаш кога помислувам на поезијата, јас помислувам на она кое стои над моите страдања.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Се потам кога помислувам на илјадници и илјадници лични судбини, на таа страшна, крвава демонтажа на личните животи.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Преживувањето е неиздржливо кога помислувам на личните трагедии, на оние илјадници кои ги загубија животите, на оние кои исчезнаа, на оние кои се раселени, на оние кои избегаа, кога помислувам на жртвите по логорите, на децата, на оние кои го преживеале пеколот, на оние во Босна кои пеколот сѐ уште го живеат, на оние кои допрва ќе го живеат, на крвниците кои до неодамна беа само добри соседи, на жртвите од кои некои и самите ќе бидат крвници.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Преживувањето станува неподносливо кога помислувам на лудаците кои и понатаму стојат на кормилото на разбиениот брод, на сите оние страшни, испотени балкански властољупци кои се поиграле со милиони животи.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Повремено со бледа надеж помислуваше на О'Брајан и на жилетот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Многу понејасно помислуваше на Џулија. Некаде таму таа страда, можеби и многу повеќе од него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека го посматраш бавното движење на перките на ветерниците кои личат на авионски пропелери, веднаш помислуваш на Сервантесовиот Дон Кихот, на Санчо Панса и на Дулчинеа...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пак помислуваме на тоа колку добро на Франц Кафка му одговара оваа необична позадина.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Секогаш кога помислувам на стрипот (воопшто: на „концептуалната уметност”, вештината на преградувањето, компјутерските игри со многу прозорци во кои се наоѓаат нови многубројни прозорци, лифтови, тавани, визби - целиот тој делумно изветвен психоаналитичарски корпус, што наликува на франкенштајновиот пачворк, или на Голем, тоа купиште екстремитети како еден puzzle од „лаги” што ја создава треперливата, испресечена вистина, еден зоетрап-стрип) ми паѓа на ум (како што, веќе рековме, сенките паѓаат од ѕидовите, толку бавно како капките /оној мраз!/ што го длабат она дно?!) Емпедокловото сфаќање на окото и гледањето: окото го градат (според Платоновиот „Тимеј”) огнот и водата; огнот е раздвоен од водата со мембрани направени од мошне ситни пори кои спречуваат водата да продре внатре, а на огнот му допуштаат да излегува надвор, за да го сретне предметот на гледањето.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Штом ќе здогледаа гулаб и младо и старо од сите маала во градот помислуваа на русата глава и сините очи на Мише, штом ќе запролетеше сите помислуваа на дворот негов на разгугутените гулаби и белиот гулабарник.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сега кога помислувам на тие саботни кога возбудена одев кај чичко Раде со книги што сум ги прочитала во минатата недела, а се враќав со куп „нови“, непрочитани, ми се чини дека времето е низа реченици, кинливи како пајажина, кои можеш да ги поврзеш само со раскажување; ако не, метлата на заборавот ги чисти од нашата глава.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
КОСТАДИН: Молчи, не зборувај!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: (Помислувајќи на Симкината положба, помирливо).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кога ќе излезеше во чаршијата, ако ќајата на занаетчиите не го отпоздравеше, тој помислуваше на пизмата од Тодора, која ете, го следи и надвор од дома и му го поросува патот со остри срчи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тогаш, воопшто не ни помислувајќи на дивината, чија што песна дотогаш ја пречекуваше секоја вечер, легна во своето легло и бргу заспа. Ноќта често се будеше, заслушен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Многу често помислуваше на тоа дека сите тие имаат по нешто, со што го валкаат овој живот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Куче?! Да, и јас неколку пати сум помислувала на тоа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Во моментите кога не можам да издржам помислувам на овие негови зборови... и тој е тука до мене, и ја чувствувам неговата рака на рамото, се издишувам и одам понатаму!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Или се уште беше присутен тој потсвесен страв да не ја налутиме со нешто.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Краста: Не, Тики, не ни помислувај на тоа! Јас сум избраниот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: А ако јас го допрам Чедо, дали ќе можам да правам чуда?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Помислува на епизодата од легендата за Естер, решителната жена на персискиот крал, по потекло Еврејка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Помислував на неа тие денови, кога на улиците гледав мајки како ги гушкаат своите синови кои во колони се враќаа од фронтот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На козарите им се враќаше самодовербата, па и овие кози и козарите насетуваа оти еден ден ќе се најдат пред волците на нашето време, но не помислуваа на пораз. ...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога помислуваше на иднината на своите потомци на Балканот, најмногу страхуваше од експлозиите поради повеќеверството.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Влатко се врати кон патеката гледајќи во купишта градежен отпад и се згрози помислувајќи на змии.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Таа речиси и никогаш не помислуваше на тоа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)