покажува (гл.) - на (предл.)

Таа синтагма се користи кога дигиталните настани (на пример интерактивното емитирање) се одвиваат како да не се наоѓаат во во не-виртуелна околина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Настанот се одвива во „real time“ доколку печати, емитира, покажува на екран, анимира, свири, користејќи ја истата пресметка за време и траење на случката како и не-виртуелниот свет. 104 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ме изведува од канцелариските простори во еден од големите холови на новиот објект.  „Гледате”, вели покажувајќи на едно импресивно мермерно скалило, очигледно сѐ уште под впечаток на неодамнешното отворање на Холокауст центарот, кое беше остварено со присуство на званици од голем број земји.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Шо е воа, живот ли е? — покажува на децата и на нивните партали. — Шо правиш ти, мори црна чумо?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сполај му на бога тебе што те донесе (Покажува на подароците).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КОТЕ: Со толку ништо не е. Колкави снегови сме газеле, (покажува на појасот) дотука!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Покажуваме на вратата од зградата и велиме дека сакаме да влеземе внатре.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Со движење покажуваа на лебот и гестикулирајќи прашуваа дали уште може да добијат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Па тогаш си реков – пули ја ти неа - се преправа и за да проверам дали се преправа, со прст покажувам на уста, а таа ми вели – уста, нос, око, глова, зомб, нога – нога, колено – колано... – Се преправа, сигурно се преправа им реков на жените и ѝ покажав јазик, а таа ми рече – јензик, мама...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Христина, - ме повика Вера и покажувајќи на мене му рече на човекот со некаков прикриен пркос, - ова е мојата друга ќерка.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Знаеше врз која бука од кој врв удрил гром и покажуваше на јагленот кој уште чадеше во матните далги на реката.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој се смееше на нејзините досетки, ја вртеше чашата низ раката и одвреме-навреме му покажуваше на шанкерот да дополни.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
ИВАН: (По мала пауза.) Ќе појдам... ако рекле така. (На Фезлиев, покажувајќи на Младичот.) Погрижи се за него.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Куќата му ја запалил некој што се исплашил дека вдовецот со две деца ќе ја земе како втора жена Фиданка Кукникова и ќе ги остави селските мажи без можност да се надеваат на своја среќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И отец Панделиј; кревајќи прст како да покажува на невидлив сведок, рекол дека само тоа е вистината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега знае дека не смеат да ја мажат, оти по првата брачна ноќ сите прсти би покажувале на нив, на децата на нечестивиот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
СТОЈЧЕ: (Вади од пазува ашици и, фалејќи се, ѝ ги покажува на Симка). Гледај; гледај! Сето ова го добив.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Почина кутрата при породувањето со ќерка му Германија, после што Германија ја зеде да ја гледа сестра му Галица, Гала и со неа се пресели во Охрид зошто тука не можеше да ги издржи озборувањата на луѓето кои уште со прст не покажуваа на неа поради нејзината толку јавна врска со германскиот офицер...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Еве зрнца за мојот „Валтер!“ - Тале пратил и за мојата „Берта.“ - Имало и неколку круши кантарки! - дополни болничарката Стевка, покажувајќи на бомбите.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Овде? му покажуваше на чичко Илјо девојката од неговите писма и не го тргнуваше прстот од зеленото катче на макетата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Драмата им се покажуваше на луѓе кои на некој начин го загубиле својот пат.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тие се пронаоѓале себе­си во една абнормална ситуација што создавала многу страдање.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Вака ли се чистат алишта, глупава Анастасијо? Ова ли е чистота, а? Погледај само овде, погледај (Покажува на палтото.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Море, стар сум, ама како обрач се виткам.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Брат Арсо, ни умре кумот, а не остави никој свој.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Мала! Мала работа, голема срамота.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Е, ама кој е човек... (На своите покажувајќи на Арсо.) Еве — човек!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Се битиса и се батиса се... Многу сум балдисал, нешто ми се скршило овде. (Покажува на градите.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СИТЕ: Така, така!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Нагазив на овие замотани партали! (Покажува на бебенцето што го носи Цонка.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ги вртам листовите и покажувам на некои празни места што ми стојат за сомневање. На белините.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ДАРА: Ју, битанга ... Довеја ми ту неке пијандуре. (Покажуе на Пијаниот). Напили се као свиње, проклети ...
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Врвот на стапчето, со кое генералот ги покажуваше на картата позициите на двете војски, се задржа на крајниот северен дел од тесниот простор, на кој беа концентрирани силите на ДАГ.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Таа се прекрсти, запали свеќа. – Тука се врти нејзината душа... - рече покажувајќи на местото кадешто го најдоа мртвото тело.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Мои ли се тие, тато? - прашуваше Билјана покажувајќи на цветчињата. - Сѐ што е на праскава, твое е, - реков.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)