покажува (гл.) - кон (предл.)

– Каде ги дадовте козите! – продолжи шефот, додека неговите придружници веќе пребаруваа во дворот, во куќата. – Таму, таму ги дадовме! – процеди мајка ми покажувајќи кон паркот... – Каде таму... подобро кому?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Кој? - Оној што се изгуби? - го потврди прашањето Маре, покажувајќи кон насоката во која се изгуби некогашниот затвореник, сегашниот студент и идниот уметник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Задниот дел од поткровјето постепено стануваше Билиева област. (Били беше еден од првите Фектори- момци).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од самиот почеток Били имаше некој вел со кој го криеше сето она што таму се случуваше - чудни фаци влегуваа и прашува: „Дали Били е тука?“, а јас им покажував кон заднината.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Никој ништо не земаше пред мене, ниту видов некого да се боцка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Доволно е да се спомене само неговото име!“ фрлаа искри зборовите на Огнена а нејзиниот показалец упорно покажуваше кон мојата насмевка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Само што јас не гледам никакви птици да летнуваат од твојата насмевка“ најсериозно ми се џареше таа во лицето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А од тие три, кој најмногу љубов покажува кон зборот пие, ако го споредиш телото на зборот вадар со телото на некој збор од јазикот твој?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа почна да говори нешто на украински со него; покажуваше кон нас, и јас по нејзиниот лут глас разбрав дека најверојатно таа протестира затоа што чуварот нѐ пуштил на нејзиниот тренинг.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ина покажуваше кон нас, и аѓутантот, постар господин во црн костум со бордо пеперутка и со бела коса, дојде и на лош српски јазик нѐ замоли да си одиме.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
-Како да го видам блесокот? – праша Еразмо. -Погледни како свети бакарниот сјај на перјата на птицата – рече старецот, покажувајќи кон пердувите на Еразмовиот припитомен јастреб.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој потстана, го зеде клопчето, повторно седна и, продолжувајќи да плете, продолжи и да зборува: „А вам и на вашата пријателка,“ рече, покажувајќи кон мене, „вам ви е лесно, вие си глумите полулудило, полунормалност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш, кога ќе се сетев како ме поздравуваше пред да се појави Марта Бернајс, минувајќи со врвот на својот показалец прво по моето чело, па по врвот на мојот нос, па по моите усни, го кревав показалецот нагоре, како да покажувам кон небото, а потоа си минував со него по челото, по врвот на носот, по усните. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Вам ова што го нарекувате затвор, ова овде ви е ослободување од затворот што сте го чувствувале надвор одовде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога одев да ја посетам Сара, сѐ почесто ја наоѓав во пеперуткарникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некој ѝ се чудеше на прикаската: удрила зла чума на царските синови и ги ничкосала, најмалиот останал жив за да се бори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Сигурен ли си?“ му викна бегот. „Погледни го убаво ако бараш дерман.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но тоа човече измесено од смола, влакна и болежлива пакост на вечно понижено суштество, сѐ уште покажуваше кон домаќинот додека по трепетливата вилица му се цедеа крвави лиги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И праша замислено, тешко: „Најмалиот и најумниот син овој ли е?“ Секако покажуваше кон мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А него зошто не го тепаш? покажуваше кон брата си. Стариот се веднеше. Така.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Баш сега Боро ми раскажуваше за него!“ покажувајќи кон барменот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Оние што си ги препознаваа шејовите се туфкаа на глас, посегаа со рацете покажувајќи кон нештата, ама никој не се обиде да се лизне од вагоните по нив.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Овој разговор се водеше помеѓу Зрновски и Јана пред да ѝ го постави Зрновски она провокативно, а по мое мислење и неодмерено прашање, дали ѝ се допаѓа новиот млад пријател и тоа во присуство на Самоников, а Јана речиси во истиот момент со прстот нерешително покажа кон мене, како да избира помеѓу многумина, и покажувајќи кон мене таа всушност ја крена раката за да го скине јаболкото, си реков и сетив дека црвенеам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека јадеа сендвичи со колбаси или со виршли, а кога ќе загризеа од сендвичот сместен во најлон- ќеса полната уста ја вадеа од најлонот каде што сендвичите беа заштитени и веројатно разговараа за мене бидејќи со главите покажуваа кон тремот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Уште кога беа спомнати раните плодови, мислам дека Самоников ја сфати пораката, или ако сакате метафората за брањето, што симболизираше нечии судбини гравирани со знакот на минливоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Од братучедот ми се познанијата“, вели војводата и покажува кон дедо ти.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Гледаш дека и тој веќе втаса за столче?“, вели итрецот и покажува кон тебе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ПОЦКО: Еј, тикво зелена!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Не. Попат ми текна нешто... Ќе чекаме... (Покажува кон лозјето.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)