поземе (гл.) - воздух (имн.)

И одново образите му се надуваа; долгото брмчало префрлено преку рамото, го вртеше наваму-натаму како цевка од пушка за подобро да се слуша неговиот брмчеж; кога ќе ја поткренеше главата да поземе воздух, гајдата ја стегаше посилно под мишката за да набие воздух во свирката додека тој не отпееше неколку збора од песната тегнејќи го гласот како и звукот на гајдата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Дуваше во дувалото, го пушташе одвреме-навреме да поземе воздух, се наведнуваше и пак го лапнуваше босакот на дувалото и мрдаше со прстите по дупчињата од зурлата и одвреме-навреме ќе го поткренеше некој прст кога требаше гајдата да испушти долг непрекинлив писок.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ги крева рацете Богдан, се фаќа за железните шипки од креветот и прави напори да се крене, да стане, но оние исти полипи што го тргаа во болницата, пак го тргаат надолу кон водните длабини да не може да поземе воздух.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Инаку постојано тонеше во бунило; му се заплеткуваа некакви полипи околу нозете и го тргаа надолу кон длабоките води во кои тој не можеше да дише; се задушуваше, скокаше, се поткреваше од креветот и дишеше лакомо од воздухот за да се поврати во живот; со погледот шеташе низ болничката соба и се мачеше да се дофати за нешто: за лустерот на таванот, за вентилаторот, за корнизите на прозорците, шишето обесено над него од чија течност му се полнеше телото за да му се врати силата; се мачеше да се дофати за било што само да не втонува надолу, да не им дава на полипите да го тргаат во длабоките води каде што не може да поземе воздух.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)