Постојано на главата го носеше дупнатиот шлем од Темелко што го донесе од Солунскиот фронт и маршираше по сокаците удирајќи со нозете колку што може и поздравувајќи го секого што ќе поминеше.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Така, тој скоро насмевнат влезе кај санџак-бегот, правејќи темане и поздравувајќи го само навидум покорно.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Да испушта гасови, со кикотење поздравувајќи го нивното клокотење?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)