повлече (гл.) - нога (имн.)

Рацете знаеја што да сторат. Се најдоа во тој миг со оној огромен нерез, со она грамадно ѕвере, какво што Змејко немаше видено ниеднаш во својот живот до тој ден, така заедно, што тој ниеднаш не знаеше да каже сосема сигурно кој од нив се покрена прв; дали прво тој ја повлече ногата од пушката, или пак самјакот отскокна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ги оставив крај срнчето, а јас ги повлеков нозете угоре низ сувите букови лисја...
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ќе се видиме вечер. Денко безволно ги повлече нозете.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И прв повлече нога да се растури купчето петкамци.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)