повика (гл.) - и (чест.)

Ме повика и мене, и јас дојдов не затоа што сакав, туку од љубопитство: сакав поодблизу да го запознаам тој другар на Земанек што во мигот повеќе му значеше од мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Повикаа и по Лествичникот, и тој дојде, притворен во тагата и скрбта своја пред логотетот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Филозофот се согласи и потем побара да го повикаат и Лествичникот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Вслушувајќи се во таа бучава во којашто се тушираше сончевиот ден и во песната на славејчето, како да се најде повторно понесен од матицата на планинската река што синоќа го однесе во тврд сон, а утринава го повикува и тој да потече по своето корито на денот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)