побуни (гл.) - и (сврз.)

Никого таа не послушува, неа ни казни не ја вразумуваат, сè си тера по свое, тивко, мирно, ама пак по свое.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дури многу, многу подоцна кога дозна дека Најдо не му е татко туку очув, нешто во него се побуни и се збуни, но не толку за да го пројави.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не е можно, се противев јас, ти ништо не знаеш, лекарите не знаат, јас знам, таа ми е другарка, ја познавам јас нејзе, нема да ѝ се допаѓа долго да спие, ќе ѝ се смачи, ќе видиш, ќе се побуни и ќе стане.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)