Ја оставивме зад себе Касандра, но затоа продолживме кон најубавите морски летувалишта во овој крај - кон камповите и бунгаловите на „Сани-бич“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се сети на настанот виден во детството; на ножот светкав како влажен рибји стомак; на проѕирниот лак што го остави зад себе проклетиот челик пред да ја пробие ленената кошула; на темната лочка крв која не беше растопен пламен на малини; и на дебелите стакла на жандармеровите очила.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А какви ли црнила оставиле зад себе волците што синоќа се сјатија на колибата?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Браќата нејзини, меѓутоа, и уште некои го зграпчиле насилникот и му ги наместиле ковчињата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И го оставиле зад грб настанот. Сепак се знаело дека Мечкојад ја памети срамотата...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ја остави зад себе помислата да преземе нешто (а и што?), додека таа инсистираше испраќајќи го не со поздрав туку со молба.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Поединечно, во јата и во бранови летаат гулаби и се спуштаат на кејот, собираат сѐ што сношти оставија зад себе шетачите.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во еден град на Германија се случи автомобилска несреќа: добро зачуван мерцедес остави зад себе на крстопатот прегазен американски војник.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Погледни колку расплакани лица остави зад себе...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)