остава (гл.) - сам (прид.)

Но кога животот, во долгиот балкански егзил, нè соочуваше со брзи и судбински решенија, Мајка ги донесуваше одлуките, оставена сама во воените траншеја помеѓу две војски, пред празните чинии на своите чеда, во времето на големата немаштија, верувајќи, надевајќи се дека Татко е со неа, го гради патот на мислите кој води до спасот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никаде не ме оставаат сама.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Својствата на музиката му се спротивставува на календарското време и начин на живеење; сѐ подредува на себеси; од еден и еден прави еден човек; не ја злоупотребува искреноста; ја ублажува сличноста меѓу несреќата и страста; ја збогатува крвната слика на емоциите; луѓето ги дели по слухот; процес е кој трае без оглед на злосторствата исчезнувањата, паѓањата во неа емигрираат немуштиот јазик и душите потребни ѝ се помошни средства луѓе и тишина; се нуди во најразлични изведби; предизвикува природни феномени затемнување на сонцето на љубовта, рамноденица труење со хармонија музиката е без предрасуди не озборува, не осудува избезумува те заведува, те заведува и кога си во нејзини раце те остава сам, со себе.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Зар човечката мисла е така скроена: никогаш да не те остава сама?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И маката не ми ја оставаат сама, што се вели, и цревата ми ги наслушуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Здодевност... Никогаш не нѐ остава сами - интересно!
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Ме оставаш сама да се справам со куќава и сите проблеми во неа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
— Јас не вела оти тамо ќе те остава сама, ама којзнае шо не чека и тамо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)