опцуе (гл.) - и (сврз.)

До бес. „За твое добро“, рече другиот. „Ајде не спротивувај се.“ Пак опцу и дури тогаш забележа дека вратите на неговите соседи се подотворени и дека низ темните пукнатини на таа отшкринатост ѕиркаат врели очи на притаен страв...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ми текнува како реагирав за една манекенка што одеше со човек од другата вера. Ја опцув и ја направив подолу од пепелница.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се наведна и ги склопи очите. Не опцу и не воздивна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)