оди (гл.) - полека (прил.)

Му се чини дека оди полека, дека е прикован за земја.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Оди полека и наведната, повеќе држејќи се близу дебелите стебла.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Оди полека кон нив на секое скалило за миг застанувa небаре проверува дали ќе ја издржи нејзината тежина, се доближува до милите, а тие свртуваат грб и влегуваат дома.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Љубезност и гостољубивост Одевме полека покрај брегот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Одеа полека кон селото. Коњите разнемоштени, едно од тешкиот товар, што дотогаш го тегнеа, друго од разделбата и немоќта што не можеа да му помогнат на својот стопан, со вина во погледот врискаа... час подигајќи ги предните нозе, час се тегнеа наназад вклопувајќи ги задните нозе вземја, со високо кренат опаш ја покажуваа својата лутина.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Угоре по скалите мораат да одат полека.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Му направи впечаток, иако одеше полека и наметливо дека тие воопшто не го забележаа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Одеше полека загледан во бујното зеленило крај патот што го сочинуваа семсекакви диви самоникнати растенија, меѓусебено заканувачки испреплетени.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Одеа полека, следејќи го чекорот на другиот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Вудвосана, оди полека и, кога стигна на рудината од каде што се гпеда големата сина вода, малку си почина.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Оди пред мене...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дува во шепата, а откако го издувува чекласот, со растреперени прсти го чисти глотежот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- До стрништето? А што си барала таму, те прашувам јас тебе?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И пак ќе слушнеш – ете, отиде уште еден наш од 102, 103, или 105 или 107 или 18 и 14 бригада. Си одат полека.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Одевме полека, многу бавежно. Старите не даваа да забрзаш чекор.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
оние што газат неуедначено: час со подолг чекор, час со покус, час со побавен, час со побрз, занесувајќи го телото и извиткувајќи го како да се пробиваат низ некои невидливи пречки - тие се колебливи, не се многу стабилни, двоумници се, пишманџии; одат, а одвреме-навреме се вртат назад како некој да ги гони; при нагли запирања, се занишуваат како да ќе паднат, а некогаш одат полека, час полека, час побрзо; слично на одењето - повторуваат што рекле за да се сигурни; често при одење, си се допираат еден со друг со рамењата за да го одржат тактот;
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)