одговара (гл.) - и (сврз.)

Да, тоа му одговара и секогаш му одговараше да се прави дека божем низ непредвидливото и низ недофатливото, се раѓале богатите и сложени склопови.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Втора слика: Изземена и сама со ишмукан страв се одлучувам без предрасуди да му се обратам нему цел живот што го имам одозгора тоа сум јас, му велам мојот прв израз му давам интимен знак со порозни простори во говорот небото ми одговара и ги пушта на повидок своите начичкани светлости, своите рани зашто, обата без сон полноќе најдобро си ја поимаме судбината да не се допираме.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Со полното прекратување на востанието ќе се востановат меѓу нас и Турците односи што им одговараат и на нашите и на нивните интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Hello! Hello!“ одговарав и тоа беше сѐ. Со тоа завршуваше... почнувавме да лапаме...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Оливера прашува и јас прашувам. Оливера одговара и јас одговарам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)