обраќа (гл.) - на (предл.)

Едно момче му се обраќа на војникот: „Што ќе ни е конзервата кога ни го земавте отворачот?!“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пишувам срања, му се обраќам на вискито.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Каков бенд е ова всушност? Не ми е гајле.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И потем гатачот ѝ се обраќа на невестата: „Вруќо мори млада, под белата брада!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Му приоѓам, благи наклон, а он ме тапша по рамо и ми се обраќа на шуќмураст енглески (со акцент ко Раде Шербеџија): „Еве ти визи за Канада. Иди, види, па пиши како е“.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Деструкциската уметност им се обраќа на феноменологијата и епистемилогијата на деструкцијата и мора да биде карактеризирана како широк cross- културен одговор повеќе отколку како историско движење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
2 Деструкциската уметност е интердисциплинарна и мултинационална, таа ги комбинира медиумите и темите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Веда не се колеба да заземе држење на презирна надменица кога ѝ се обраќа на мајка си: „Никогаш не си зборувала за твоите, од кај си“, вели, реторички изземајќи се од своето родословие по мајка, небаре „нејзините на Милдред“ не се, всушност, и нејзини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Чудната игра кратко траеше, зашто Јана веќе им се обраќаше на двајцата граѓани притаени во сенката, и сосема неодмерено ги нарекуваше натрапници и платени воајери.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој се вцрви од лутина и остро му одговори: - Прво и прво, не ми се обраќајте на - ти, не сме паселе овци заедно, а второ и второ, внук ми има само девет и пол години и билетите ни се во ред.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не прашувајќи го ни од каде иде ни на каде оди, Геро едноставно го грабна под рака и го поведе низ врволицата, викајќи му на уво: „Има цел век како не сме се виделе!”, како да не му се обраќаше на Ване туку на сиот оној народ што им се тргаше од патот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но Маре продолжи да им се обраќа на сите, повеќе на некои неприсутни одошто на овие присутни.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Затоа му се разговара и ѝ се обраќа на старицата со развлечен, темен глас: - Добра ти среќа, бабо! Од каде?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Како да му се обраќаш на туѓинец што случајно се нашол во собата, и само слушаш како повторува: „Чорт јево! Чорт јево“!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А пред зградата, таа ми вели со својот буржоаски тон: – Голема магарштина од ваша страна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Платив. Ѝ се обраќам на дамата: – Изедете го, – велам – граѓанко, платено е. А дамата не мрда. Се срами да го докусури.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)