обесува (гл.) - на (предл.)

Оливера се обесува на мене и почнува да плаче. 6.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ѓумчето го полни со снег и го обесува на ченгелот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Доаѓале баби треварки и белобради екими да ги лекуваат со секакви илачи, со тревки во јазовчево масло, им обесувале на врат лилјаци заклани со златна пара, ги прскале со крв од бели врани.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го советував иако знаев подобро од секого каде завршуваат нашите совети. (Еднаш самиот ни рече. Ги обесувал на клинец во кенефот. Беше непристоен. Не допушташе никој со совети да истрчува пред него).
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Проклетството продолжило: крастите се ширеле и од другата страна на кожата. И мозоците им се расцветувале од нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од лево и од десно, од напред и од назад, се здадоа гласови Каде стигнуваат другите што се обесуваат на возовите како црни мадиња? или нас сакате да нѐ заборавите тука? да нѐ оставите со ветриштата и виулиците, со дождовите и со жештините? да нѐ оставите да нѐ смукне оваа проклета рамница како да сме изгниени мушмули?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)