носи (гл.) - свој (прид.)

Си купи и една ока круши од некои мелничани што ги носеа своите производи да си ги продаваат на овие доброволни маченици во Ал-Шари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со кого се натпреваруваат тие кои гордо го носат своето его и неконтролираното чувство на омраза и гнев.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Куро е некрунисаниот крал на Менхетн. Ја носи својата кралска круна како што Сизиф го носел тешкиот камен.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Низ модрината, ишарана со живо подвижно сребро, човекот го носеше својот непријател, се лизгаше, застануваше само понекогаш да определи на прав пат ли е и се пожалуваше на планинската моќ.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не палјачовци. Зашто тие имаат смеа само за себе и ја носат во своите катници како змијата што го носи својот отров.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Знаеше дека и тие двајца напред го носат својот крај од носилката нарамо, мислеше дека би можел да им ги види само нивните капи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Оној човек веќе не можеше да ги носи своите раце празни.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Леле, прекршило глуво доба... молкни душо, секој си го носи својот Крст.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Лошите момци не ја носат својата стока кај нас, но тоа го прават нивните муштерии.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Имаме широка мрежа на информатори; мали дилери, големи дилери, производители.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Наблизу, голем градски оркестар свири променадна музика што ечи низ булеварот по кој се одвива парадата на кадифените трудбеници на новото време.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Групи весели мечиња, парче по парче, го носат својот тежок товар и симпатично збивтаат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Фрежис, 5 марt 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Немав кому да му ги носам своите текстови за мирно просудување, за моја заштита, немав кому да му носам книги за потцртување со молив на најзначајните места, на страниците со пепел и потоа за разговор во врска со нив, немав кому да му се восхитувам за мирната храброст, моќ и трпеливост.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се сети и на Маре, тогаш најубавата матурантка на генерацијата, како се вљуби во еден млад мустаклија офицер, кој излегуваше на корзото во нова кноевска униформа и го носеше своето друштво на игранки во Офицерскиот дом.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Луѓето ја носеа својата надеж Луѓето ја живееја својата надеж Луѓето ја убиваа својата надеж и гореше во нивните очи твојот свет оган.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
А сега, оставете ме да си го носам својот крст. Бидете благословени!“
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Секоја бесформна светулка околу себе го носеше својот божилак во безброј бои.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Овде секој камен си ја носи својата мисла, времето е нагрнато со камена кошула, секој камен наследува камен, се крепи како камен додека најсетне не папса од толку многу помнење.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)